ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Sunday 13 October 2024

ΣΤΟ ΟΡΟΠΕΔΙΟ ΛΑΠΑΘΟΥ (ΚΑΤΩ ΣΥΜΗ ΒΙΑΝΝΟΥ)

Μια εξαιρετική πεζοπορία πραγματοποίησε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2024 στην ευρύτερη περιοχή της πολύ αγαπημένης, Κάτω Σύμης Βιάννου.

Ομαδική μας μπροστά από τον λόφο που κρύβει τη σπηλιά του Μπαντουβά. Τη βλέπετε;

Το μόνο μειονέκτημα η απόστασή απ’ τον Άγιο Νικόλαο: με έναρξη εκδήλωσης 7 η ώρα, μόλις στις 9 αρχίσαμε το περπάτημα. Έπρεπε πρώτα να διασχίσουμε τον νότιο οδικό άξονα από Ιεράπετρα ως Μύρτος κι έπειτα όλο δυτικά με θέα το νότιο κρητικό πέλαγος. Κάποτε ταμπέλα στα δεξιά μας δείχνει «ΠΡΟΣ ΚΑΤΩ ΣΥΜΗ». Κι αφού διασχίσουμε το όμορφο χωριό, συνεχίζουμε σε υποφερτό αγροτικό δρόμο με συνεχείς απότομες στροφές μέσα στο πευκόδασος ως τον Αρχαιολογικό Χώρο του Ιερού του Ερμή και της Αφροδίτης σε υψόμετρο 1.150μ. Δίπλα από τα αρχαία ερείπια, σφηνωμένα ανάμεσα στη στενή εγκοπή του ψηλού βουνού γύρω απ’ την αρχαία πηγή, που βγάζει νερό ως τα σήμερα, αρχίζει η πεζοπορία μας.

ΠΑΝΩ; Ο αρχαιολογικός χώρος του ιερού του Ερμή και της Αφροδίτης στα 1.150μ δίπλα στην πηγή Κρύα Βρύση, 5 χλμ από την Κάτω Σύμη, με συνεχή λατρεία από τα μινωικά ως τα παλαιοχριστιανικά χρόνια. ΚΑΤΩ: Θέα από την περιοχή στο νότιο κρητικό πέλαγος καθώς και τα χωριά του νότιου οδικού άξονα.

Ακολουθούμε τον χωματόδρομο, που ανηφορίζει ήπια, ατενίζοντας το πέλαγος που στραφταλίζει στις ακτίνες του ήλιου και αναπνέοντας τις ευωδιές του πευκοδάσους. Κάπως έτσι χαλαρά θα φτάσουμε στο οροπέδιο Λαπάθου, στις νότιες πλαγιές της Δίκτης. Μοιάζει με το γειτονικό οροπέδιο του Ομαλού, αν και πιο άγριο. Η βλάστηση εδώ αποτελείται από πρίνα με κάποιους ασφένδαμους να δίνουν με τα φθινοπωρινά φύλλα τους μια πινελιά κόκκινου στο σκούρο πράσινο. Πολλά και τα κατσοπρίνια σμιλεμένα απ’ τα αιγοπρόβατα. Πάνω στην ώρα κι αυτά μάς καλωσορίζουν ροβολώντας την πλαγιά προς το μέρος μας. Νομίζουν ότι ήρθαμε να τα ταΐσουμε. Η ‘παρεξήγηση’ λύθηκε σύντομα κι απομακρύνθηκαν αδιάφορα.

Στο εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων χτισμένο με τη ροζουλί πέτρα, που υπάρχει σε αρκετά σημεία στο οροπέδιο θα κάνουμε μια μικρή στάση. Ανοίγουμε την πόρτα απ’ το συρματάκι που την κρατά, τρίζει αυτή, δεν είναι συνηθισμένη στις επισκέψεις. Συνορειβάτες μου θα ανάψουν το καντήλι, ενώ το μάτι μου πέφτει στο αναλόγιο, όπου στέκει φύλλο ψαλμών με επικεφαλίδα «Εις τους πανηγυρίζοντας ναούς των ΙΒ Αποστόλων». Στις 30 Ιουνίου, που βλέπω ότι εορτάζει η εκκλησία θα γίνεται σίγουρα εδώ μεγάλο πανηγύρι!

Ακολουθώντας τον χωματόδρομο ανάμεσα σε πεύκα, πρίνα και ασφένδαμους

......ως το οροπέδιο της Λαπάθου

Στο οροπέδιο Λαπάθου (1.263) τα φρύγανα αστράφτουν στον ήλιο

Περιοχές που επικρατεί ροζ πέτρωμα στο οροπέδιο

προς το εκκλησάκι

Η ομάδα ξεκουράζεται

Το εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων

Κι η αντίστοιχη λατρευτική εικόνα

Το εκκλησάκι από όλες τις γωνίες λήψης

Η πόρτα του τρίζει στο άνοιγμα

Πρόβατα σπεύδουν να μας καλωσορίσουν (φωτο: Σπύρου Αγγελάκη)

Το οροπέδιο καθώς ανεβαίνουμε

Κατόπιν παίρνουμε ανηφορική πορεία, ώσπου να βρούμε τα ίχνη παλιού καταπότη, τον οποίο κι ακολουθούμε ως «την πηγή, που τρέχει χειμώνα-καλοκαίρι». Αν και είχαμε τις αμφιβολίες μας κατά πόσο εξακολουθεί να το κάνει σε τόσο άνυδρη χρονιά, ευτυχώς διαψευσθήκαμε! Έπεσε λίγο χιόνι και φέτος στα ψηλά βουνά της γειτονικής Δίκτης και γέμισαν κάπως οι υδροφόροι ορίζοντες εδώ στα νότια.

Κι η ανηφόρα συνεχίζεται ελεύθερη, κάθετη και κουραστική. Περνώντας από δέντρα με προσωπικότητα, με κουφάλες, με κλαδιά και ρίζες που τανύζονται εδώ κι εκεί, σκαρφαλώνοντας σε βράχια, πατώντας στο νωπό από νερό μυστικών πηγών χώμα, βυθίζεσαι σε έναν κόσμο μιας άλλης εποχής.

Οι χρωματιστοί κρητικοί ασφένδαμοι δίνουν μια πινελιά φθινοπωρινή στο δάσος

Κλαδί ασφένδαμου υπό τη σκιά της νότιας Δίκτης

Η ομάδα ανεβαίνει συνεχώς

Δέντρα κουρεμένα σύρριζα από τα κατσίκια

Ακολουθώντας τα χνάρια του παλιού καταπότη, που οδηγεί στις πηγές του βουνού

Με εντυπωσιακά δέντρα που δείχνουν στοιχειωμένα

Όλα εδώ φαίνονται πολύ μακριά από τον σύγχρονο πολιτισμό. Ξαφνικά μπαλοτιές ακούγονται. Ένας κυνηγός με τα σκυλιά του διακρίνεται σκαρφαλωμένος πάνω στον μυτερό λόφο, όπου βρίσκονταν το λημέρι του γνωστού κι αμφιλεγόμενου αντάρτη Μπαντουβά, που έγινε η αφορμή με μια απερίσκεπτη ενέργεια στην Κατοχή να αιματοκυλιστούν όλα τα χωριά στην περιοχή της Βιάννου από τους κατακτητές. Η σπηλιά έχει άνοιγμα πολύ στενό και δυσδιάκριτο. Κι όμως αν μπεις, βλέπεις ότι είναι αρκετά μεγάλη σαν δωμάτιο. Πρόσφατα σκουπίδια υποδεικνύουν ότι αποτελεί ακόμα καταφύγιο κυνηγών ή βοσκών πιθανότατα σε ξαφνικές μπόρες. Κάπου εδώ φτάνουμε στο τέλος της διαδρομής μας. Μια ομαδική φωτογραφία και πίσω απ’ τον ίδιο δρόμο. Η κατηφόρα θέλει προσοχή καθώς το σαθρό έδαφος και οι ρίζες των δέντρων σου βάζουν εμπόδια, όμως είναι σαφώς πιο γρήγορη.

Το στενό άνοιγμα της σπηλιάς

Στη σπηλιά του Μπαντουβά

Μια σύντομη βόλτα στον εγκαταλελειμμένο πια οικισμό της Άνω Σύμης και στα περβόλια και τις κρήνες της Κάτω Σύμης, όπου φτάνουμε αργά το μεσημέρι. Εδώ στις ντόπιες ταβέρνες μάς περιμένει το νόστιμο αντικριστό και τα περίφημα συμιανά φασολάκια. Μια μεγάλη παρέα απ’ τα μέρη μας του Συλλόγου Γυναικών Μυρσίνης, που κάνει ημερήσια εκδρομή με λεωφορείο, μάς αναγνωρίζει και σπεύδει να μας χαιρετίσει. Μικρός ο κόσμος τελικά!

Οι κρήνες της Κάτω Σύμης έχουν νερό ακόμα και σε μια άνυδρη χρονιά σαν αυτή

Κάτω Σύμη, απ' τα πιο όμορφα χωριά της Κρήτης

Αναπαλαιωμένο σπίτι στην Άνω Σύμη

Άγιος Γεώργιος στην Άνω Σύμη

Αφέντης στην Άνω Σύμη

Περπατήσαμε σήμερα 13,5 χλμ με υψομετρική διαφορά 590 μ. σε 5,5 ώρες. Διαδρομή που άφησε όλους ευχαριστημένους είτε για την όμορφη φύση είτε για την ιστορία είτε για την παρέα και τον μεζέ που μοιραστήκαμε στο τέλος. Όλα είναι θεμιτά και μέσα στην περιπέτεια, που μας προσφέρει κάθε Κυριακή ο ορειβατικός μας Σύλλογος. Ευχαριστούμε πολύ την αρχηγό μας, Σοφία Σιδηροπούλου, που έχει αλωνίσει την γύρω περιοχή και μοιράζεται τη γνώση της μαζί μας. Άλλη μια όμορφη Κυριακή πέρασε.