ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Sunday, 27 October 2024

ΦΑΡΑΓΓΙ ΜΟΝΗΣ ΚΑΨΑ Η ΠΕΡΒΟΛΑΚΙΩΝ

Στο επιβλητικό φαράγγι των Περιβολακίων περπατήσαμε την Κυριακή 27 Οκτώβρη, μια μέρα, που μόνο φθινόπωρο δεν θύμιζε. Ξεκινήσαμε λοιπόν συνολικά 32 πεζοπόροι από τον Άγιο Νικόλαο, την Ιεράπετρα και την Σητεία του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικόλαου, με αρκετά μέλη του Φ.ΟΡ.Σ. Σητείας.

Παρακολουθήστε το βίντεο στο fb:

Περπατώντας στο φαράγγι

Υπό την ψαλμωδία της κρεμασμένης σε βράχο Μονής Καψά και με την ευλογία της πρωινής λειτουργίας πήραμε τον ανηφορικό δρόμο του φαραγγιού. Η καλοκαιρινή μέρα και η θάλασσα μάς καλούσε με τα ήρεμα νερά της, αλλά αυτό θα έρθει αργότερα, μετά το περπάτημα μας μέσα από τα επιβλητικά πρανή του φαραγγιού, που υψώνονται μπροστά μας.

Έναρξη από την Ιστορική Μονή Καψά. Το φαράγγι προστατεύεται από το δίκτυο NATURA κι ανήκει στις πεζοπορίες που έχει υιοθετήσει το Γεωπάρκο Σητείας

Το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη ανάμεσα Μακρύ Γιαλό και Γούδουρα, μετόχι της Μονής Τοπλού, σφηνωμένος σαν κάστρο σε πετρώδη πλευρά στην έξοδο του φαραγγιού των Περβολακίων. Δίπλα σε μια βραχοσπηλιά λέγεται ότι ασκήτεψε ο Ιωσήφ Γεροντογιάννης, όταν έχασε την κόρη του.

Η ομάδα δεμένη προχωρά με σταθερό ρυθμό στο καλά σηματοδοτημένο μονοπάτι του φαραγγιού, ενώ οι σπηλιές χάσκουν κούφιες δεξιά και αριστερά μας. «Δεν θα μας δει ο ήλιος καθόλου, ρε παιδιά;», αναρωτιούνται κάποιοι, καθώς τα πρανή του φαραγγιού μάς σκιάζουν στο μεγαλύτερο κομμάτι της πορείας μας.

Στα μισά του δρόμου συναντάμε το μνημείο-αφιέρωμα στους διάσημους Αυστριακούς αναρριχητές, Albert Precht και Robert Jölli, που σκοτώθηκαν εδώ επιχειρώντας στο τελευταίο ραπέλ κι σύνδεσαν την ζωή και το όνομα τους για πάντα με το φαράγγι.

Οι αυστριακοί αναρριχητές, αν και ιδιαίτερα έμπειροι, γλίστρησαν κατά την αναρρίχηση στον κάθετο αυτό βράχο

Λίγο παρακάτω μας υποδέχονται και οι μόνιμοι τετράποδοι κάτοικοι του φαραγγιού, που θα παραπλανήσουν την Λίζα, την σκυλίτσα του Νίκου, και θα τον αναγκάσουν, να αφήσει την πρώτη θέση στο περπάτημα και να της δείξει τον δρόμο.

Η έξοδος του φαραγγιού μας οδηγεί στον εγκαταλελειμμένο οικισμό Πεζούλες δίπλα στα γραφικά Περιβολάκια. Εκεί μας υποδέχονται οι λιγοστοί μόνιμοι κάτοικοι και στήνουμε τα τραπέζια στην αυλή της εκκλησίας του χωριού, ενώ ακούμε την ιστορία του που φτάνει ως τα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Προς Πεζούλες

Ο εγκαταλελειμμένος οικισμός Πεζούλες. ΚΑΤΩ: χαρακτηριστικές γωνιές

Περβολάκια με τον εύφορο κάμπο τους

Ομαδική στο πολύ γραφικό, αλλά και σχετικά απομακρυσμένο χωριό, Περβολάκια

Επιστροφή με θέα το Νότιο Κρητικό Πέλαγος

Δυναμωμένοι και με γεμάτα μπουκάλια νερό από την δροσερή πηγή του χωριού, συνεχίζουμε τον δρόμο της επιστροφής από το μονοπάτι Ε4. Λίγο έξω από το χωριό περνάμε από το ιστορικό σπήλαιο, όπου έσωσε 30 γυναικόπαιδα με την θυσία του, ο τυφλός βιολάτορας της περιοχής.

Η καθοδική πορεία μας συνεχίζεται με ατέλειωτη θέα στο Νότιο Κρητικό πέλαγος, που η Ρένα μας διορθώνει συνεχώς, όταν κάνουμε το λάθος να το λέμε Λυβικό!

Από ψηλά βλέπουμε το Κουφονήσι σε όλη του την έκταση να απλώνεται στο πέλαγο και βρίσκουμε ευκαιρία για άλλη μια ομαδική φωτογραφία.

Το κατέβασμα προς την αφετηρία μάς χαρίζει αμέτρητες εικόνες μπλε και επαληθεύει τους στίχους του Σεφέρη: «Πόσο μπλε σπαταλάς, θεέ, για να μη σε βλέπουμε»!

Στο Ε4

Το φαράγγι από ψηλά

Θέα στο Γούδουρα και τον Αθερινόλακκο

Το Κουφονήσι

Γκράφιτι στο μονοπάτι

Κατεβαίνοντας με θέα το Νότιο Κρητικό Πέλαγος

Έξοδος κοντά στις νότιες παραλίες

Οι νότιες ακτές από κοντά

Θαμώνες του φαραγγιού

Τελικά περπατήσαμε περίπου 10 χλμ φτάνοντας ως το υψόμετρο των 500μ, όπου βρίσκονται τα Περιβολάκια. Ευχαριστούμε τον αρχηγό και Πρόεδρο του συλλόγου, Παναγιώτη Ευδαίμων και τα μέλη του ΦΟΡΣ που περπάτησαν και μοιράστηκαν μαζί μας την ιστορία της περιοχής. Και στην άλλη με το καλό!