ΦΑΡΑΓΓΙ ΣΑΡΑΚΙΝΑΣ – ΧΡΙΣΤΟΣ - ΜΕΤΑΞΟΧΩΡΙ

 ΦΑΡΑΓΓΙ ΣΑΡΑΚΙΝΑΣ – ΧΡΙΣΤΟΣ - ΜΕΤΑΞΟΧΩΡΙ

Την Κυριακή 25 Μαΐου 2025, μέρα ιδιαίτερα ζεστή με αφρικάνικη σκόνη και θυελλώδεις νοτιάδες  να κάνουν την ατμόσφαιρα αποπνικτική, πραγματοποίησε  ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου πεζοπορία στην ΝΔ πλευρά του νομού μας και στο φαράγγι της Σαρακίνας.

Στο φαράγγι της Σαρακίνας στεγνό φέτος μα πάντα εντυπωσιακό!

Φαράγγι Σαρακίνας

Κάτω από αυτές τις συνθήκες μαζευτήκαμε 19 ηρωικοί πεζοπόροι στο σημείο εκκίνησης στην είσοδο του φαραγγιού της Σαρακίνας. Η ατμόσφαιρα ήταν μουντή αλλά εδώ τουλάχιστον οι αέρηδες είχαν κοπάσει. Ξεκινάμε τη διάσχιση του μικρού αυτού διαμαντιού της κρητικής φύσης με τα στενά κατακόρυφα τοιχώματα, που φτάνουν τα 150 μέτρα ύψος και σε συνδυασμό με το πλάτος των 3 μέτρων στα πιο στενά του σημεία, αφήνουν να φαίνεται μόνο μια στενή φέτα ουρανού πάνω απ’ το κεφάλι σου, ενώ το λιγοστό φως του ήλιου που περνά τους δίνει ποικίλους χρωματισμούς. Η αναρρίχηση στα θεόρατα βράχια, που δυσχεραίνουν τη διάβαση που και που, όπου είναι αναγκαία η χρήση χεριών ή η βοήθεια των συνορειβατών, οι χειρολαβές ή τα σκοινιά που υπάρχουν στα δύσκολα σημεία κάνουν όλη τη διαδικασία να μοιάζει ένα χαρούμενο παιχνίδι. Δυστυχώς φέτος είναι ολότελα στεγνό κι όλοι όσοι έχουμε ξανάρθει και θυμόμαστε τις βουτιές στα κρύα νερά και τα καταρρακτάκια που κελαρύζουν, μια κάποια στεναχώρια τη νιώθουμε! Από την άλλη η έλλειψη νερού ανοίγει τη δυνατότητα να δούμε κι άλλα εντυπωσιακά σημεία και περάσματα, που δεν ξέραμε καν την ύπαρξή τους. Έτσι αφού περνάμε και ένα μικρό τούνελ κάτω από μια τσιμεντένια γέφυρα που κατέρρευσε, τελειώνουμε κι επίσημα με το φαράγγι και μπαίνουμε σε καταπράσινη ρεματιά, όπου ρέει και το πολυπόθητο  νερό του Μυρτιανού ποταμού. Κι όλοι ζηλεύουμε τον Μελένιο, το σκυλάκι της Χαράς, που χώνεται στο νεράκι και τινάζεται δροσισμένος!

Η είσοδος στο φαράγγι γίνεται από σκάλα και μονοπάτι που ακολουθεί τον παλιό καταπότη και στα δύσκολα σημεία έχει ξύλινη επένδυση προς διευκόλυνση των επισκεπτών.

Με κάθετα τοιχώματα που φτάνουν τα 150 μέτρα και πλάτος σε μερικά σημεία μόλις 3 μέτρα κάνουν το μέρος εξωπραγματικό. Η αναρρίχηση στα βράχια που έχουν πέσει, τα περάσματα με ξετρύπια, οι χειρολαβές και τα σκοινιά κάνουν τη διάβασή του να μοιάζει με παιχνίδι!

Σύμφωνα με την ελληνική Μυθολογία ο Γίγαντας Σαραντάπηχος που ήταν γιος του πατέρα των θεών, Δία, έσκυψε κάποτε διψασμένος να πιει νερό από το ποτάμι Κρυγιός ή Μύρτος κοντά στην Ιεράπετρα. Η μακριά του γενειάδα έσκισε στα δύο το βράχο του βουνού κι έτσι δημιουργήθηκε το επιβλητικό Φαράγγι της Σαρακίνας.  Το όνομά του φαραγγιού προέρχεται από τους Σαρακηνούς και είναι τοπωνύμιο που συναντάμε σε πολλά μέρη στην Κρήτη.  (Cretan beaches).

Μικρό διάλειμμα κατά την πορεία στη ρεματιά του Μυρτιανού ποταμού

Κατά την ανασύνταξη έξω απ' το φαράγγι πήραμε και μια ομαδική να υπάρχει

Η εποχή της καμπανούλας (campanoula pelviformis)

Στα χωριά Χριστός και Μεταξοχώρι

Συνεχίζουμε στη ρεματιά, ώσπου βγαίνουμε στον χωματόδρομο, που περνά παράλληλα με τον Κρυγιοπόταμο και με θέα στα δασωμένα βουνά της περιοχής. Εδώ περνάμε από ελαιώνες, περβόλια με ρογδιές, καρυδιές, αχλαδιές. Ερείπια νερόμυλων στην απέναντι πλευρά δείχνουν την αξία του νερού για την παραδοσιακή κοινωνία. Μικρή παράκαμψη για να επισκεφθούμε ένα εκκλησάκι που φαίνεται παλιό: είναι του Αγίου Γεωργίου κι έχει εικόνες με ασυνήθιστη πλαστικότητα. Έπειτα παίρνουμε την ανηφόρα για το χωριό Χριστός, που είναι σφηνωμένο στις νότιες πλαγιές της Δίκτης ίσα πάνω μας. 

Εντυπωσιακός τράγος από μαντρί λίγο πριν το χωριό (φώτο του Σπύρου Αγγελάκη)

Φτάνουμε στη ΝΔ πλευρά του χωριού και θαυμάζουμε τις δυο παλιές όμορφες εκκλησίες: της Μεταμόρφωσης του Χριστού της ύστερης Ενετοκρατίας και του Αγίου Γεωργίου λίγο πιο πάνω. Ώρα είναι να κάνουμε ένα διάλλειμα για φαγητό. Κάποιοι θα αποφασίσουν ακολουθώντας το παλιό καλντερίμι, να δουν λίγο απ’ το χωριό. Όμορφες εικόνες από ένα μισο-εγκαταλελειμμένο μέρος με γωνιές που θυμίζουν άλλες εποχές κι αυλές που έχουν καταληφθεί από δέντρα ακλάδευτα, αναρριχώμενες τριανταφυλλιές, ανθισμένες φραγκοσυκιές, μια ομορφιά!!! Στην πλατεία- μπαλκόνι  με την καταπληκτική θέα στα νότια θα χαιρετήσουμε και κάποιους απ’ τους κατοίκους, σημάδι ότι το μέρος δεν είναι εντελώς ακατοίκητο! 

ΠΑΝΩ: Εντυπωσιακός δίκλιτος ναός στα ΝΔ του χωριού Χριστός, του οποίου το ένα κλίτος (της Μεταμόρφωσης του Χριστού ανάγεται στην Ύστερη Ενετοκρατία, ενώ το δεύτερο του Ευαγγελισμού της Παναγίας είναι των τελών του 19ου αιώνα (πληροφορίες Χριστόφορου Χειλαδάκη). ΚΑΤΩ: Όμορφη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου λίγο πιο ψηλά! ΠΙΟ ΚΑΤΩ: Εικόνες από το όμορφο αλλά μισο-ερειπωμένο χωριό του Χριστού στις νότιες πλαγιές της Δίκτης

Μετά ακολουθώντας  χωματόδρομο συνεχίζουμε ως το Μεταξοχώρι. Στον δρόμο μας κερδίζει το ενδιαφέρον  παλιά μεγάλη εκκλησία τσακισμένη απ’ τον καιρό και κομμένη σε ‘φέτες’ πάνω στην οποία φύτρωσε ένα μικρό δεντράκι! Είναι αφιερωμένη στα Εισόδια της Θεοτόκου και κατέρρευσε, γιατί ήταν κτισμένη σε σαθρά εδάφη!  Στην είσοδο του χωριού προτομή του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και Αλεξανδρείας, Μελετίου Μεταξάκη, με καταγωγή από εδώ, στον οποίο οφείλει και το όνομά του το χωριό. 

Εκκλησία των Εισοδίων της Θεοτόκου στον δρόμο προς Μεταξοχώρι. Κατά τον Χριστόφορο είναι πριν το 1890 γιατί ως τότε θάβανε τους νεκρούς έξω ή και μέσα στην πιο κοντινή εκκλησία - δεν υπήρχαν οργανωμένα νεκροταφεία, όμως το 1890 με οθωμανικό νόμο έπρεπε να επιλέξουν μία μόνο εκκλησία του τόπου για νεκροταφείο.

Η εκκλησία αυτή είναι πολύ μεγάλη αλλά σπασμένη σε τρία κομμάτια, γιατί "κάθισε' λόγω του σαθρού εδάφους. Πάνω στα ερείπια της έχει φυτρώσει ένα δέντρο, όπως μπορείτε να δείτε.

Προτομή του Μελέτιου Μεταξάκη, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και Αλεξανδρείας με καταγωγή από την περιοχή, που έδωσε και το όνομά του στο χωριό Μεταξοχώρι.

Επιστροφή απ’ το μινωικό μονοπάτι των Μύθων κι απολογισμός

Συνεχίζουμε ως την έξοδο του χωριού και λίγο παραπέρα, ώσπου να πάρουμε το γνωστό φιδογυριστό μινωικό καλντερίμι, που θα μας οδηγήσει μέσα από το πευκόδασος πίσω στο γραφικό χωριό των Μύθων, απ’ όπου θα κατηφορίσουμε ως την είσοδο του φαραγγιού, όπου έχουμε αφήσει τα αυτοκίνητά μας.

Μασκότ της πορείας σήμερα ο Μελένιος

Κουρασμένοι τερματίσαμε είναι η αλήθεια, γιατί η διαδρομή ήταν γύρω στα 15 χλμ κι η υψομετρική γύρω στα 600 μ. αλλά πιο πολύ λόγω του καιρού με την κουφόβραση και την εισπνοή της σκόνης. Ωστόσο ικανοποιημένοι γιατί τα καταφέραμε άλλη μια φορά χωρίς να χρειαστεί να αναβάλλουμε την πεζοπορία κι είδαμε μέρη όμορφα ικανά να μας κρατήσουν  στη διάρκεια της κουραστικής βδομάδας! Ευχαριστούμε πολύ την αρχηγό, Σοφία Σιδηροπούλου, καθώς και τον Χριστόφορο Χειλαδάκη για τις πολύτιμες πληροφορίες του για τις εκκλησίες της περιοχής, αλλά και όλη την ηρωική ομάδα σήμερα!

Ευχαριστούμε την αρχηγό, Σοφία Σιδηροπούλου, εδώ σε ένα ξετρύπι στο φαράγγι της Σαρακίνας

Τυχεροί όσοι -όπως η Χαρά- κατάφεραν μετά την πεζοπορία να ρίξουν μια βουτιά στην γειτονική παραλία του Μύρτους με τα καθαρά βαθιά νερά!

ΑΡΧΗΓΟΣ: Σοφία Σιδηροπούλου

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Μαρία Μετζογιαννάκη, Σοφία Σιδηροπούλου, Χαρά Κουκουράκη, Σπύρος Αγγελάκης

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Μ. Μετζογιαννάκη

ΒΙΝΤΕΟ: --------

ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ : Σοφία Σιδηροπούλου

Με την υποστήριξη του Wikiloc

ΣΤΑ ΜΕΤΟΧΙΑ ΤΗΣ ΜΥΡΣΙΝΗΣ

Σε μέρη μαγικά ταξίδεψε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την Κυριακή 19 Μαΐου 2025 σε συνεργασία και με τον Προοδευτικό Σύλλογο Μυρσίνης, που πήρε την επίσκεψή μας στο όμορφο χωριό τους πολύ σοβαρά. Το κάλεσμα μάζεψε γύρω στα 30 άτομα, μεγάλους και μικρούς, η διαδρομή ήταν εύκολη κι ο καιρός ιδανικός, η σκόνη των προηγούμενων ημερών υποχώρησε κι ένα ελαφρύ βοριαδάκι μας δρόσιζε που και που. Ονομάσαμε αυτή την πεζοπορία «μετόχια» της Μυρσίνης καθ’ ότι αυτή ήταν και η πρώτη ονομασία του χωριού, πριν ακόμα αποτελέσει χωριστή κοινότητα, εννοώντας μικρούς συνοικισμούς στα σημεία όπου υπήρχε εύφορη γη. Η Μυρσίνη θεωρείται το πιο νέο από τα γύρω χωριά, καθώς είναι και το μόνο που «βλέπει» στη θάλασσα, ενώ όλα τα άλλα είναι κρυμμένα για τον φόβο των πειρατών.

Ομαδική με θέα τον επιβλητικό βράχο του Κάστελλα, όριο των ακτών μας προς ανατολικά

Ακούστε το κείμενο σε podcast από το citizenwebradio:

https://www.mixcloud.com/citizenwebradio/%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%8C%CF%87%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CF%85%CF%81%CF%83%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B2%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CF%83%CF%8D%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%AC%CE%BF%CF%85/

Στο μετόχι του Κάστελλα και το Χαλινομούρι

Ξεκινάμε λοιπόν στις 9 περίπου το πρωί από την είσοδο του χωριού και με κατεύθυνση ΒΑ, αφήνουμε τον ΒΟΑΚ και κατηφορίζουμε από χωματόδρομο, που γρήγορα ακολουθεί  το φάραγγα, που χωρίζει τον επιβλητικό βράχο του Κάστελλα με την υπόλοιπη ακτή. Είναι το πιο μακρινό μετόχι αυτό, οι αλειτούργητοι, γιατί δεν είχαν εκκλησία κοντά τους. Οι φίλοι Μυρσινιώτες θα μας πουν την μαντινιάδα του Γιάννη Πετράκη, πολύ χαρακτηριστική για όλους εμάς που ζούμε στα βορινά χωριά της επαρχίας Σητείας κι ο ορίζοντάς μας οριοθετείται από τον Κάστελλα ανατολικά και τον Τράχηλα δυτικά:

«Του Κάστελλα η ανατολή, του Τράχηλα το δείλι

Κι ένα κομμάτι θάλασσα είν’ οι δικοί μου φίλοι»

Ξεκινώντας με κατεύθυνση τον Κάστελλα

Τα τσικό της παρέας στην στέρνα: Αγγελής, Νίκη, Κατερίνα, Μανώλης

Φάνηκε κι ο πύργος και οι δυτικές ακτές: το νησί του Μόχλου κι η Ψείρα κι ο Τράχηλας στην άλλη άκρη, ενώ πίσω - πίσω οι δυτικές ακτές του κόλπου του Μεραμπέλλου.

Μεγάλη αγροικία, είναι εξάλλου εδώ κοντά το μετόχι του Κάστελλα, οι αλειτούργητοι!

Κάπως έτσι, ανάμεσα από ελαιώνες και ξεχασμένες αγροικίες, θα κατηφορίσουμε ίσια κάτω ως τη μικρή απόληξη του Χαλινομουρίου στα ριζά του Κάστελλα με τα τουρκουάζ νερά. Τυχεροί όσοι δε φοβηθήκαμε την απότομη ανηφόρα της επιστροφής και ζήσαμε λίγη απ’ αυτή τη μαγεία. Τυχεροί κι εκείνοι οι Μινωίτες πρόγονοι που χτίσανε εδώ στην άκρη του ….κόσμου μας, μια μεγάλη αγροικία-φρούριο και παρατηρητήριο συνάμα-, για να ελέγχουν τα νερά του χειμάρρου, τη θάλασσα από εισβολείς και τον σερπεντίνη λίθο της περιοχής (από τον οποίο είναι φτιαγμένα τα φημισμένα λίθινα αγγεία του νησιού του Μόχλου). Όλα αυτά τα σπουδαία τα ακούμε στο πεδίο από την Μαριάννα Κατηφόρη, κάτοικο της Μυρσίνης κι αρχαιολόγο,  που ξέρει την ιστορία της περιοχής απέξω κι ανακατωτά!

Κοιτάζοντας το Χαλινομούρι στα ριζά του Κάστελλα

Κάστελλας και Χαλινομούρι

Τ' αγόρια της ομάδας με τα μπλουζάκια τους

Οι δυτικές ακτές από πιο χαμηλά

Κατεβαίνοντας στο φαράγγι, για να περάσουμε απέναντι

Απολαμβάνοντας τα τιρκουάζ νερά του Κάστελλα

Δυστυχώς κάποτε πρέπει να φύγουμε

Στον αρχαιολογικό χώρο του Χαλινομουρίου

Ο Κάστελλας από την άλλη πλευρά της ακτής

Αφήνοντας τις ακτές

Φωτογραφία που φαίνεται η κλήση του βράχου κι ο μικρός κολπίσκος στην ένωση Κάστελλα και Χαλινομουρίου

Μικρές ανθισμένες ομορφιές

Στο μετόχι του Αγίου Αντωνίου

Ανηφορίζοντας θα ενωθούμε με την υπόλοιπη ομάδα και θα κονέψουμε όλοι μαζί στον περίβολο του Αγίου Αντωνίου με τον περίφημο Πύργο των Κορνάρων. Ενώ εμείς δροσιζόμαστε κάτω απ’ τη μεγάλη χαρουπιά, η Μαριάννα θα μας αφηγηθεί την πλούσια ιστορία του χώρου. Πως ήταν γνωστό το μέρος από παλιά κι είχε μικρό οικισμό-μετόχι γιατί ανάβλυζε μια πηγή εκεί κοντά. Πως ο πύργος είναι της Ενετοκρατίας και πιθανόν ανήκε σε ευγενή οικογένεια Ενετών (πυργόσπιτο). Πως το όνομα «των Κορνάρων» το πήρε από μια επιγραφή-χάραγμα που σώζεται σήμερα στο εσωτερικό του ναού με το όνομα του Βιτσέντζου Κορνάρου, ωστόσο αναγράφει 1677, όταν ο ποιητής του Ερωτόκριτου είχε ήδη πεθάνει, άρα πρόκειται για συνωνυμία. Λίγο πιο πάνω σώζεται θαμμένη μέσα στα σκίνα τη «βάρδια» του πύργου, δηλαδή το μέρος, όπου φύλαγαν σκοπιά για εχθρούς απ’ το πέλαγος.

Πλησιάζοντας τον Άγιο Αντώνιο και τον Πύργο των Κορνάρων

Το μνημείο αυτό είναι η χαρά του φωτογράφου

Η Νίκη ξετρυπώνει τη "βάρδια' του Πύργου

Άγιος Αντώνιος και Πύργος Κορνάρου

Ξεκούραση στον περίβολο της εκκλησίας

Η Μαριάννα Κατηφόρη, κάτοικος Μυρσίνης κι αρχαιολόγος ειδικευμένη στην εποχή της Ενετοκρατίας μάς αφηγήθηκε την ιστορία του Πύργου κι όλης της περιοχής! Την ευχαριστούμε πολύ!

Μετά η ομάδα θα περπατήσει ως το εκκλησάκι της Ανάληψης πάνω στον λόφο με την ωραία θέα στις δυτικές ακτές. Εδώ οι Μυρσινιώτες κατεβαίνουν, για να γιορτάσουν Καθαρά Δευτέρα και Πρωτομαγιά. Μαθαίνουμε ακόμα ότι στη θέση, που ονομαζόταν παλιά Ασπροσπηλιό, έχουν ανασκαφεί 6 ασύλητοι τάφοι μυκηναϊκοί, όπως φαίνεται απ’ τα ταφικά κτερίσματα, που περιείχαν αρκετά όπλα. Λίγο πιο πάνω εξάλλου στη θέση «Γαλανά Χαράκια» θα συναντήσουμε και τα απομεινάρια υπέργειου μινωικού θολωτού τάφου με πάνω από 60 ταφές, λάρνακες και πίθους! Γη σπαρμένη με ιστορία..

Το εκκλησάκι της Ανάληψης με την ωραία θέα

Στον λόφο του γιορτάζουνε οι Μυρσινιώτες παραδοσιακά την Καθαρά Δευτέρα και την Πρωτομαγιά. Είναι στη θέση Ασπροσπηλιό, όπου έχουν βρεθεί μυκηναϊκοί τάφοι

Λίγο πιο πάνω δίπλα στον δρόμο υπάρχουν ερείπια υπέργειου θολωτού τάφου με 60 ταφές!

Επιστροφή απ’ το καλντερίμι

Έχει πια μεσημεριάσει και ξεκινάμε από το παλιό καλντερίμι που ένωνε τη Μυρσίνη με τις ακτές, φρεσκο-καθαρισμένο από την Αθηνά και τις δυο μικρές της κόρες. Τα κορίτσια μάλιστα βάλανε και σημαδάκια, για να μην το χάσουμε στα σημεία, που το κόβει ο αγροτικός δρόμος. «Χαρά μας, λέει η Αθηνά, ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει έτσι κι αλλιώς!». Τι να πεις; Κι ένα ευχαριστώ είναι λίγο!

Ανεβαίνοντας απ' το καλντερίμι, που καθάρισαν και έβαψαν βελάκια στα δύσκολα σημεία η Αθηνά και τα κορίτσια της. Ευχαριστούμε πολύ!!!!!

Για το τέλος: τα μετόχια στη Μυρσίνη (Αγίου Γεωργίου) και το Κεφαλοβρύσι

Φτάνουμε Μυρσίνη (που ήταν επίσης κάποτε μετόχι, του Αγίου Γεωργίου από την εκκλησία της) αργά το μεσημέρι, κάνει ζέστη και είναι λίγοι εκείνοι που θα ακολουθήσουν στη διάσχιση του χωριού ως την Αγία Μαρίνα και τη μεγάλη στέρνα με την παραπλήσια πηγή στο Κεφαλοβρύσι, που τρέχει ακόμα γάργαρο νερό κάτω απ’ τα γιγάντια πλατάνια. Εδώ είναι άλλο ένα μετόχι κι αν συνεχίσει κανείς το μονοπάτι θα φτάσει και στο επόμενο το Τσαγκαριανό.

Κατηφορίζοντας στο ξωκλήσι της Αγίας Μαρίνας, που 'ευθύνεται' για το πανηγύρι του καλοκαιριού. Πίσω φαίνεται η Τουρλωτή

Στο Κεφαλοβρύσι

Κάτω απ' τα μεγάλα πλατάνια

Για μπύρα στο "Καθ' Οδόν" του Μανώλη και της Βάσως με την ωραία θέα!

Μετά σβήνουμε τη δίψα μας κι εμείς στο «Καθ’ οδόν» με τη θέα στις βόρειες ακτές, τον Μόχλο με το νησάκι του και την Ψείρα. Ήταν μια όμορφη μέρα με φανταστικές εικόνες. Περπατήσαμε 11,5 χλμ (μετατρέποντας τα μίλια σε χλμ!!!) και υψομετρική γύρω στα 470 (μετατρέποντας τα πόδια σε μέτρα!!!), όπως έγραψε το ..βρετανικό «μηχανάκι» του Allan Nicholls, ο οποίος ακολούθησε ως το τέλος ειδικά για την καταγραφή της διαδρομής! Εκτός από τον Al ευχαριστώ πολύ όλη την χαρούμενη παρέα της Μυρσίνης, μεγάλους και μικρούς: τη Μαριάννα και τους γιους της, Μανώλη και Αγγελή, την Αθηνά και τον Γιάννη με τις κόρες τους, Κατερίνα και Νίκη, για την ξενάγηση στον τόπο τους, την προετοιμασία του μονοπατιού και των άλλων χώρων, τη βοήθεια όποτε χρειαστήκαμε και τον ζήλο με τον οποίο πάντοτε ασχολούνται με το χωριό τους! Κι ακόμα την πολυεθνική πολύχρωμη ομάδα, που έδωσε το παρόν ακόμα μια φορά σ’ αυτήν την πεζοπορία του Συλλόγου μας! 

Πληροφορίες για την περιοχή μπορείτε να βρείτε στο site του Προοδευτικού Συλλόγου Μυρσίνης: http://prosym.gr/index.html

http://prosym.gr/SB_R_1_istoria_mirsini.htm

http://prosym.gr/SB_R_3_axiotheata.htm

http://prosym.gr/SB_R_4_arhaiotites.htm

Σήμερα η αρχηγία ήταν ομαδική δουλειά!!!

Εποχή της καμπανούλας

ΑΡΧΗΓΟΙ: Μαρία Μετζογιαννάκη - Μαριάννα Κατηφόρη - Αθηνά κ Γιάννης Στάγιας

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Μαρία Μετζογιαννάκη

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Μ. Μετζογιαννάκη

ΒΙΝΤΕΟ: --------

ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ : Allan Nicholls

Powered by Wikiloc