Monday, 2 December 2019

ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΦΑΡΑΓΓΙ ΤΟΥ ΡΟΥΒΑ

Την πρώτη Κυριακή του Δεκέμβρη, επισκεφθήκαμε το σημαντικότερο οικοσύστημα στην περιφέρεια του Ηρακλείου, ένα πραγματικό παράδεισο στις πλαγιές του Ψηλορείτη, το δάσος και το φαράγγι του Ρούβα


Ξεκινήσαμε από ψηλά, από την θέση Σελλιά, κατηφορήσαμε προς το δάσος του Ρούβα μέχρι το ξωκλήσι του Αγίου Ιωάννη , διασχίσαμε το φαράγγι του Γάφαρη και τερματίσαμε στην μαγευτική λίμνη του Ζαρού.







Το οικοσύστημα του δάσους και του φαραγγιού του Ρούβα ξεχωρίζει με μια σειρά μοναδικότητες. Είναι το μεγαλύτερο σε έκταση πρινοδάσος της Κρήτης (περίπου 30.000 στρέμματα), με τους συνήθως θαμνώδεις πρίνους να έχουν αναπτυχθεί σε εντυπωσιακό μέγεθος. Τα δενδρώδη πουρνάρια κατάφεραν να ευδοκιμήσουν καθώς η περιοχή είναι απομονωμένη, χωρίς ανθρωπογενείς παρεμβάσεις (βόσκηση κυρίως). Εκτός από τους πανύψηλους πρίνους, υπάρχουν και πολλά άλλα είδη δέντρων, μάρτυρες της δύναμης της φύσης, με εντυπωσιακή διάμετρο κορμού.






Μια δεύτερη μοναδικότητα αυτού του εκπληκτικού οικοσυστήματος, που αποτελεί τμήμα του αναγνωρισμένου από την UNESCO ‘Γεωπάρκου του Ψηλορείτη’, είναι η σπάνια χλωρίδα και πανίδα. Στην περιοχή ζουν το ζώο “φάντασμα” της Κρήτης ο κρητικός αγριόγατος και ο γυπαετός και ευδοκιμεί το ενδημικό δέντρο αμπελιτσιά (από το οποίο φτιάχνονται οι καλύτερες παραδοσιακές ‘κατσούνες’) και η σπάνια ορχιδέα ‘κρητικό κεφαλάνθηρο’.






Αναχωρήσαμε νωρίς το πρωί της Κυριακής και στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής μας προς το Ηράκλειο μας συνόδευε καταρρακτώδης βροχή. Από στριφογυριστό, στενό δρόμο, το λεωφορείο μας μετέφερε από την περιοχή της Γέργερης ψηλά στο δάσος σε υψόμετρο 1332μ. Μετά από σύντομη πορεία περάσαμε από το χώρο εκδηλώσεων, όπου έχουν κατασκευαστεί με την πανάρχαια τεχνική των πετρόκτιστων θολωτών τάφων, δύο καλαίσθητα κτίσματα που μοιάζουν με τα παραδοσιακά 'μιτάτα' των βοσκών του Ψηλορείτη.








Η πολυμελής ομάδα μας κατευθύνθηκε από χωματόδρομο προς το δάσος του Ρούβα, κάτω από ένα μολυβένιο ουρανό και με ψιλόβροχο. ΄Ενα φωτεινό, ελπιδοφόρο ουράνιο τόξο εμφανιζόταν κάθε τόσο ανάμεσα από τα κλαδιά των δέντρων, προμήνυμα της ηλιόλουστης μέρας που θα ακολουθούσε.





Ακολουθούμε εύκολη κατηφορική διαδρομή, πάνω σε ένα κίτρινο χαλί από πεσμένα φθινοπωρινά φύλλα. Περπατάμε κάτω από πανύψηλα δέντρα, με τους τεράστιους κορμούς τους να μοιάζουν με γλυπτά της φύσης. Αλλού πυκνά κι αλλού μοναχικά, σκεπασμένα με βρύα, τα δέντρα έχοντας απλωμένα τα κλαδιά τους ψιθυρίζουν τα δικά τους μυστικά, με το θρόισμα των φύλλων τους να υπακούει στο κάλεσμα του άνεμου. 


 

Σκαρφαλωμένα στη ράχη του Ψηλορείτη, πρίνοι, πλατάνια, ασφένταμοι, κυπαρίσσια, πεύκα και πολλά άλλα είδη της κρητικής φύσης, μαζί με αρωματικούς θάμνους που συνωστίζονται γύρω τους, δημιουργούν ένα πολύχρωμο μωσαϊκό. Με έντονα, χρυσοκόκκινα φθινοπωρινά χρώματα, τα δέντρα και οι θάμνοι συνθέτουν με τις πολύχρωμες πινελιές τους ένα μοναδικό τοπίο, απίστευτης ομορφιάς. Εικόνες βγαλμένες λες από παραμύθι μαγνητίζουν το βλέμμα μας και καθώς η ομίχλη κατεβαίνει χαμηλά και η υγρασία τυλίγει το κορμί, η αίσθηση της περιήγησης στο δάσος γίνεται ακόμα πιο μαγική. 





Ο ήλιος παίζει τα δικά του παιχνίδια με τα σύννεφα, ρίχνοντας στον γεμάτο χρώματα καμβά της φύσης, άλλοτε φωτεινές πινελιές και άλλοτε σκουρόχρωμες ανάμεσα από τα σύννεφα.



 Συνεπαρμένοι από την ομορφιά της ορεινής φύσης, φτάσαμε χωρίς να το καταλάβουμε στο χαμηλότερο σημείο του δάσους, μετά από πορεία μιας περίπου ώρας. 
Κοντά στην βόρεια έξοδο του φαραγγιού του Αγίου Νικολάου, υπάρχει διαμορφωμένος χώρος για εκδρομείς, ορειβατικό καταφύγιο και το μικρό γραφικό πετρόκτιστο ξωκλήσι του Αγίου Ιωάννη.
Με πανύψηλα πλατάνια και άφθονα νερά, η περιοχή είναι ιδανική για στάση και ξεκούραση. Κάνουμε το καθιερωμένο διάλειμμα, ενώ το βλέμμα αχόρταγο προσπαθεί να απολαύσει τη μαγεία της φύσης και η ψυχή γαληνεύει νανουρισμένη από το κελάρυσμα του νερού.







Συνεχίζουμε την πορεία μας διασχίζοντας το φαράγγι του Ρούβα, με προορισμό την λίμνη Ζαρού. 






Το φαράγγι του Ρούβα ή Γάφαρη ή Αγίου Νικολάου είναι το σημαντικότερο φαράγγι του Ψηλορείτη με πλούσια χλωρίδα και πανίδα, χαράδρες, ενδιαφέροντες γεωλογικούς σχηματισμούς και ορθοπλαγιές σπάνιας ομορφιάς. ΄Εχει συνολικό μήκος περίπου 4χλμ με διαμορφωμένη διαδρομή 2.7χλμ, σε ένα πραγματικά μοναδικό περιβάλλον.


























Εκπληκτικής ομορφιάς το φαράγγι μας εντυπωσιάζει από τα πρώτα κιόλας βήματα. Το νερό κυλάει στην κοίτη (αν και σε μικρή ποσότητα λόγω της ανομβρίας του φθινόπωρου), ενώ τα ριζωμένα πάνω στα βραχώδη πρανή φουντωτά δέντρα και θάμνοι είναι πανέμορφα. Σε πολλά σημεία διακρίνουμε τα ίχνη του νερού ψηλά πάνω στα βράχια της κοίτης και στα σημεία που το νερό κατρακυλά ορμητικά πάνω από τα κάθετα βράχια, δημιουργώντας μικρούς και μεγαλύτερους καταρράκτες.




Στα δύσκολα σημεία ή σε σημεία που είναι αναγκαίο να παρακαμφθεί το ποτάμι που διαρρέει το φαράγγι, έχουν κατασκευαστεί ξύλινα γεφυράκια, περάσματα και σκάλες που διευκολύνουν πολύ την διέλευση.










Συνεχίζουμε κατηφορικά μέχρι την έξοδο, όπου δεσπόζει το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου



Το μοναστήρι είναι κτισμένο στο σημείο που το 1994 μεγάλη πυρκαγιά κατέκαψε μεγάλο μέρος του δάσους και σήμερα λειτουργεί σαν μοναστήρι Παλαιοημερολογιτών. Η μοντέρνα αρχιτεκτονική της μονής, αποτελεί δυστυχώς μια παράτονη νότα στο όμορφο τοπίο, με μοναδικά σημεία ενδιαφέροντος για τον επισκέπτη τον παλιό μικρό ναό του Αγίου Νικολάου, με τις τοιχογραφίες του 14ου αιώνα και τον αναστηλωμένο ναό της Αγίας Παρασκευής.

Μετά από 2,5 περίπου ώρες φτάνουμε στη έξοδο του φαραγγιού, περνάμε από τις απογυμνωμένες από την τελευταία πυρκαγιά πλαγιές και μετά από σύντομη πορεία καταλήγουμε στη λίμνη Ζαρού, σε υψόμετρο 443μ. 








Η τεχνητή λίμνη του Ζαρού ή Βοτόμος βρίσκεται στις νότιες πλαγιές του Ψηλορείτη. Μέχρι το 1987, ήταν ένας μικρός υδροβιότοπος ο οποίος σχηματιζόταν από τα νερά της πηγής Βοτόμου, οπότε η Δασική Υπηρεσία δημιούργησε την τεχνητή λίμνη για να συγκρατηθούν τα νερά της πηγής. Η ονομασία Ζαρός προέρχεται από το μόριο Ζα, που σημαίνει πολύ, και το ρήμα ρέω. «Ζαρός» δηλαδή σημαίνει το μέρος όπου ρέει πολύ νερό. Οι όχθες της λίμνης είναι καταπράσινες, κατάφυτες με πλατάνια και ροδοδάφνες, με χώρους ανάψυχής και φυσικά ταβέρνα για πέστροφα και σολομό που εκτρέφονται σε στέρνες δίπλα στη λίμνη. 







Γράφουμε τον επίλογο μιας ακόμη όμορφης Κυριακής σε παραλίμνια ταβέρνα, απολαμβάνοντας εκτός από τις παραδοσιακές νοστιμιές και την γαλήνια ομορφιά της λίμνης. Γευτήκαμε φρέσκα ψάρια από τη λίμνη και περιεργαστήκαμε μια εγκατάσταση που αλέθει το σιτάρι με παραδοσιακό τρόπο.





Επιστρέψαμε στον ΄Αγιο Νικόλαο αργά το απόγευμα, έχοντας καλύψει μια απόσταση 11,8χλμ σε 4,5 περίπου ώρες και με υψομετρική διαφορά 889μ.

ΑΡΧΗΓΟΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων, Γιάννης Πάγκαλος, Μαρίνος Γκόγκολος
ΧΑΡΤΗΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων, Γιάννης Πάγκαλος
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Ελένη Λάμπρου








No comments:

Post a Comment