ΦΟΥΡΦΟΥΡΑΣ - ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΨΗΛΟΡΕΙΤΗ - ΦΑΡΑΓΓΙ ΠΛΑΤΑΝΙΩΝ (ΓΕΩΠΑΡΚΟ ΨΗΛΟΡΕΙΤΗ)

Διαδρομάρα ήταν αυτή που πραγματοποίησε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την Κυριακή 30 Μαρτίου 2025 στην ευρύτερη περιοχή του Γεωπάρκου του Ψηλορείτη και πιο συγκεκριμένα από το χωριό Φουρφουρά ως το οροπέδιο της Κορακιάς κι επιστροφή μέσω του φαραγγιού των Πλατανιών. Κι αυτό επειδή συνδύαζε πλήθος διαφορετικών τοπίων μεγάλης φυσικής ομορφιάς, εναλλαγές καιρού, υψηλό βαθμό δυσκολίας. Ήταν μια πρόκληση λοιπόν για τους 16 έμπειρους ορειβάτες, τους οποίους δεν πτόησε ούτε η ανηφόρα των 1.000 μέτρων υψομετρικής ούτε η πρόγνωση για πιθανές καταιγίδες ούτε η απόσταση των 2,5 ωρών ως εκεί (για εκείνους που ερχόταν από άλλα σημεία του νομού ακόμα πιο πολύ) ούτε το πρωινό ξύπνημα, που έγινε δριμύτερο λόγω της αλλαγής της ώρας τα ξημερώματα!

Και οι 16 ήταν υπέροχοι!!! (ελλείψει φωτογράφου, βολευόμαστε με σέλφι-ομαδικές). Μπράβο και σ' αυτόν τον τομέα στον αρχηγό. Άξιος! Εδώ η θέση "Του Μαθιού ο Χάρακας" στην αρχή της διαδρομής.

Βίντεο της πεζοπορίας από το fb από τον Γιάννη Ψαλλιδάκη ΕΔΩ

Έτσι αποφασισμένοι ξεκινάμε από το χωριό Φουρφουράς Ρεθύμνου (460μ.) κατά τις 10.00 η ώρα. Στην αρχή η διαδρομή γίνεται από χωματόδρομο ως του "Μαθιού τον Χάρακα", απ' όπου αρχίζει το ανηφορικό μονοπάτι, που μας προσφέρει σταδιακά θέα στην κοιλάδα του Αμαρίου και τα χωριά της, στο όρος Κέντρος απέναντι, στον κόλπο της Μεσαράς και τα Παξιμάδια. Λίγο πριν την πηγή της Ώχρας (985μ.), που θα είναι και η πρώτη μας στάση, ο ουρανός βαραίνει πολύ κι ακούγονται μπουμπουνητά. Είμαστε προετοιμασμένοι, αλλά και η πιθανότητα σφοδρής καταιγίδας δε μας χαροποιεί ιδιαίτερα. Ευτυχώς την περνάμε με μια πιο ήπια βροχόπτωση, που μας συνοδεύει ωστόσο για όλη σχεδόν την ανηφόρα ως το οροπέδιο της Κορακιάς (1.490 μ.). Η βροχή δυσχεραίνει την πορεία, αλλά της δίνει και ένα μυστήριο έτσι καθώς λάμπουν σαν διαμάντια οι σταγόνες στα κλαριά των δέντρων και μοιάζουν οι συνοδοιπόροι, τυλιγμένοι στα μακριά αδιάβροχα πόντσο, σαν σκιές διαβατάρικες από άλλες εποχές. 

Πινακίδες μάς ενημερώνουν ότι βρισκόμαστε στο "Μονοπάτι του Ψηλορείτη", που ξεκινάει από εδώ και οδηγεί στην κορυφή του Προφήτη Ηλία, την ψηλότερη της Κρήτης στα 2.456 μ. Γενικά πολύ καλή σηματοδότηση στα μονοπάτια τους εδώ. Πρόκειται για περιοχές που έχουν επενδύσει από χρόνια στον ορειβατικό τουρισμό!

Καλές και οι αυτοσχέδιες επιγραφές στα βράχια. Εδώ μας κατευθύνουν στην πηγή της Ώχρας στα 985 μ., πρώτη μας στάση!

Αν και από μονοπάτι, κάθετη και κοπιαστική η ανηφόρα μάς ζόρισε κυρίως στην αρχή, ώσπου να ζεσταθεί το σώμα και να βρει ρυθμό η ομάδα!

Όσο ανεβαίνουμε πλαταίνει ο ορίζοντας κι η θέα στην κοιλάδα του Αμαρίου, τον ορεινό όγκο του Κέδρου απέναντι, αλλά και του κόλπου της Μεσαράς στο βάθος! 

Πληθαίνουν ωστόσο και τα σύννεφα κι η βροχή, που ξεσπά, μάς συνοδεύει σε όλη σχεδόν την ανηφόρα προσφέροντας ωστόσο πολύ μυστηριώδεις και γοητευτικές εικόνες.

Πρώτη στάση στην ειδυλλιακή "Πηγή της Ώχρας" στα 985 μ., σύντομη ωστόσο υπό τον φόβο της καταιγίδας.

Η διαδρομή, που ακολουθεί το "μονοπάτι του Ψηλορείτη" από τη νότια πλευρά, είναι έτσι κι αλλιώς πανέμορφη. Εκτός από τη θέα περνάμε από πρινόδασος ως την περιοχή του Χελιδονέ με τα ερείπια παλιών κατοικιών στην κόψη του γκρεμού στου "Ρούσου το Δέτη", όπου ερχόμαστε σχεδόν τετ α τετ με έναν μεγάλο γύπα, ο οποίος άνοιξε τα γιγάντια φτερά του θορυβημένος απ' την παρουσία μας πετώντας "στα σπηλιαράκια του βουνού, που είναι τα γονικά του"! Πιο πάνω συναντάμε δάσος τραχείας πεύκης, με δέντρα που στάζουν απ' τη βροχή. Το χώμα σε συνδυασμό με τις βελόνες παίρνει διάφορες  αποχρώσεις σαν καμβάς ζωγραφικής. Το νοτισμένο έδαφος μοσχοβολά από τους θάμνους που σκουντάμε περνώντας. Μια τελευταία ανηφόρα σε πετρώδες τερέν και ..... η θέα μας καθηλώνει: οι κορφές του Ψηλορείτη, του ορεινού γίγαντα της Κρήτης, χιονισμένου ακόμα, υψώνονται πάνω απ' τα κεφάλια μας και προκαλεί δέος! Στα πέτρινα θεμέλια του παλιού μιτάτου, στην άκρη του οροπεδίου, θα θαυμάσουμε τη μικρή υπόγεια σπηλιά "Χαμπαθούρα", όπου οι κτηνοτρόφοι στοίβαζαν το τυρί για φύλαξη και ωρίμανση. 

"Μεγαλιθικά" ερείπια στο Χελιδονέ, δίπλα στην κόψη του γκρεμού "Του Ρούσου ο δέτης"

Η ομάδα στο Χελιδονέ.

Και η ανάβαση συνεχίζεται σε δάσος τραχείας πεύκης.

Εντυπωσιακές βραχομορφές στην πορεία

Σταγόνες που λάμπουν στα κλαριά

Τελευταία ανηφόρα σε πετρώδες έδαφος. Εδώ η Μόνικα βρήκε και φωτογράφισε μία κρητική τουλίπα, μπουμπούκι ακόμα. Δείτε πιο κάτω φωτογραφία:

Tulipa cretica 

Να κι οι χιονισμένες κορφές του Ψηλορείτη πίσω μας. Είμαστε εξάλλου στο μονοπάτι που οδηγεί στην κορυφή του

Σπεύδουν όλοι να φωτογραφηθούν μπροστά απ' τον ορεινό γίγαντα και στυλοβάτη της Κρήτης

Στάση για προσφάι μετά το τέλος της ανηφόρας. Φωτογραφία της ομάδας από το παλιό μιτάτο στην άκρη του οροπεδίου της Κορακιάς (1.496 μ.) κοντά στην κορυφή του Ψηλορείτη

Το μιτάτο με θέα την κορυφή

Η Χαμπαθούρα, μικρή σπηλιά, δίπλα στο μιτάτο, που λειτούργησε ως χώρος αποθήκευσης και ωρίμανσης τυριών από τους κτηνοτρόφους.

Λιθόκτιστη σκάλα για το ανεβοκατέβασμα στη σπηλιά

Η είσοδος απ' τον πυθμένα της σπηλιάς

Η βροχή έχει στο μεταξύ σταματήσει, όμως εδώ φυσά κρύο το αεράκι απ' το βουνό και δεν αστειεύεται. Μια σύντομη στάση για προσφάι και να φυλάξουμε τα αδιάβροχα. Έπειτα θα πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής ακολουθώντας τον χωματόδρομο, που εξυπηρετεί τους βοσκούς και το καταφύγιο του Ε.Ο.Σ. Ρεθύμνου, "Τουμπωτός Πρίνος". Το περπάτημα στην ευθεία λειτουργεί θεραπευτικά στους καταπονημένους απ' τη συνεχή ανηφόρα μυς κι ενθαρρύνει τις φιλικές συζητήσεις. Θα περάσουμε από μαντριά, το εκκλησάκι του Αγίου Μύρωνα και σχεδόν παράλληλα με την οροσειρά θα κατηφορίσουμε σταδιακά, ώσπου θα βρούμε την είσοδο για το όμορφο και καταπράσινο φαράγγι των Πλατανιών. Μετά από μια μικρή παράκαμψη για τον σπηλαιώδη ναό του Αγίου Αντωνίου, θα ακολουθήσουμε το καλά διατηρημένο -με πρόσφατη τοποθέτηση ξύλινου φράχτη και ιμάντων στα επικίνδυνα σημεία - μονοπάτι σε μια σχεδόν κάθετη κατάβαση, που θα μας προσγειώσει στο ομώνυμο χωριό. Εδώ μας περιμένει το λεωφορειάκι μας και ο οδηγός μας, ο κυρ Γιώργος, που μας μεταφέρει τα χαιρετίσματα του Ε.Ο.Σ. Ρεθύμνου, που περπάτησε στην ίδια περιοχή λίγο νωρίτερα.

Επιστροφή αρχικά από χωματόδρομο

Το οροπέδιο της Κορακιάς, με παλιά και νέα μιτάτα και αγροτικό δρόμο που φτάνει ως εδώ προς εξυπηρέτησή τους.

Εκκλησάκι Αγίου Μύρωνα στη διαδρομή

Και η καμπάνα του

Φαράγγι Πλατανιών, γεωδιαδρομή του Γεωπάρκου του Ψηλορείτη

Μικρή παράκαμψη για το εκκλησάκι του Αγίου Αντωνίου, χωμένο στο βράχο

Το εσωτερικό του Αγίου Αντωνίου

Φαράγγι Πλατανιών, καλά σηματοδοτημένο και προφυλαγμένο για τους ορειβάτες

Μια γεμάτη μέρα, λοιπόν, που θα μείνει αξέχαστη σε όλους μας. Κι αυτά τα 17 χλμ με 1.000 μ. υψομετρική διαφορά σε 7 ώρες (τις 2 υπό βροχή) με τις στάσεις, μικρό κατόρθωμα δεν το λες και θα μετρήσουν στο "ορειβατικό βιογραφικό" του καθένα μας. Ευχαριστούμε πολύ τον αρχηγό μας, Γιάννη Ψαλλιδάκη, για την ιδέα και την υλοποίηση της φανταστικής αυτής πεζοπορίας, καθώς και όλη την ομάδα, που δε ..μάσαγε σήμερα! Άλλη μια εξόρμηση στην πλούσια κρητική φύση έλαβε τέλος!  

Ευχαριστούμε πολύ τον αεικίνητο και χαμογελαστό αρχηγό μας, Γιάννη Ψαλλιδάκη από τα Μάλλια γι' αυτή την τόσο ξεχωριστή πεζοπορία!

ΑΡΧΗΓΟΣ: Γιάννης Ψαλλιδάκης

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:  Μ. Μετζογιαννάκη, Γιάννης

 Ψαλλιδάκης, Μόνικα Σάλκου

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ: Μ. Μετζογιαννάκη 

ΒΙΝΤΕΟ: --------------------

ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ: -----

 ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΣΤΟ ΦΑΡΑΓΓΙ ΟΡΕΙΝΟΥ (ΠΕΤΑΛΟΥΔΩΝ)

Τον απόλυτο ανοιξιάτικο προορισμό επισκέφθηκε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την Κυριακή 23 Μαρτίου 2025: το φαράγγι του Ορεινού, που ξεκινάει λίγο πιο χαμηλά από το ομώνυμο χωριό (στα όρια των επαρχιών Σητείας και Ιεράπετρας) και οφείλει τον όγκο του νερού του στη γειτνίαση με τον παρακείμενο ορεινό όγκο της Θρυπτής και κυρίως της κορυφής «Παπούρα». Ονομάζεται αλλιώς και φαράγγι των Κόκκινων Πεταλούδων γιατί παλιότερα συγκέντρωνε πλήθος απ’ αυτές, όμως τα τελευταία χρόνια ο πληθυσμός τους έχει μειωθεί σημαντικά!

Η φήμη για την ομορφιά του φαραγγιού και των καταρρακτών του συγκέντρωσε αρκετό κόσμο στο σημείο συνάντησης, το δασάκι του Κουτσουρά.  Η ευρύτερη περιοχή που υπέστη μεγάλες καταστροφές από την πυρκαγιά του 1993, αναδασώθηκε και φάνηκε να παίρνει τα πάνω της ξανά, όμως δυστυχώς, όπως παρατηρήσαμε πολλά μικρά πευκάκια έχουν ξεραθεί ολοσχερώς λόγω της συνεχόμενης ανομβρίας.

Ομαδική στο βυζαντινό ξωκλήσι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, κοντά στο Ορεινό, απ' όπου αρχίζει και το κατηφορικό μονοπάτι προς το φαράγγι.

Βίντεο από την πεζοπορία στο fb:  https://www.facebook.com/GIANNISMALIA79/videos/2370206983351633?idorvanity=588468201282923

Η πορεία στο φαράγγι

Η ομάδα ξεκινά κατά τις 9.15 την ανηφορική πορεία στο φαράγγι. Στην αρχή αυτό μοιάζει με ρεματιά με τις πρώτες κολύμπες νερού εδώ κι εκεί και στην συνέχεια γίνεται πιο απότομο και στενό με πυκνή βλάστηση και το νερό να κελαρύζει, καθώς δημιουργούνται μικρά καταρρακτάκια. Το μονοπάτι είναι καθαρισμένο και καλά σηματοδοτημένο με προσθήκη ξύλινων κουπαστών ή και κλιμάκων στα δύσκολα σημεία κι αυτά σε συνδυασμό με την αναρρίχηση σε κάποιους βράχους που πρέπει να προσπελαστούν ή την υπερπήδηση μικρών λιμνών σε σημεία που μαζεύουν νερό, κάνουν την ανάβαση πολύ διασκεδαστική.

Η αρχηγός σε έναν από τους μικρότερους καταρράχτες

Πέρα απ’ αυτά η πορεία σε όλη της τη διαδρομή είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, καθώς προσφέρει πλήθος εναλλαγές τοπίου. Το άγριο μέρος του φαραγγιού στα στενά του μέρη με πλήθος πρίνα, βράχια, όρνια, που φωλεύουν στα πρανή, βραχοσπηλαιώσεις και το μονοπάτι να στριφογυρίζει δίπλα τους είναι μαγευτικό. Όμως η άνοιξη εκεί έξω με τα αγριολούλουδά της και η γειτνίαση σε άλλα σημεία με τα καλλιεργημένα χωράφια, οι παλιές στέρνες και ο μακρύς καταπότης, που οδηγούσε το νερό και ίχνη του βλέπουμε  σε πολλά σημεία της διαδρομής, δίνουν μια πιο γαλήνια ομορφιά θυμίζοντάς μας τον σύνδεσμο των προγόνων μας με το νερό και την αξία που είχε γι’ αυτούς. Τα δυο ξωκλήσια στην πορεία, πανέμορφα και φροντισμένα: του Αγίου Δημητρίου χαμηλά δίπλα σε ελαιώνες και το βυζαντινό εκκλησάκι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, πολύ ψηλότερα με την ωραία θέα στο καταπράσινο φαράγγι και τις νότιες ακτές, με το ασυνήθιστα πεπλατυσμένο σχήμα του, που έχει εμπνεύσει σε αρκετούς γκράφιτι με στίχους εκκλησιαστικής ή και μοντέρνας ποίησης στα βράχια τριγύρω.

Ξωκλήσι Αγίου Δημητρίου και ξεκούραση της ομάδας στη φροντισμένη αυλή του. 

Έξω απ' το ξωκλήσι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος με την ωραία θέα στο φαράγγι και τα στιχάκια στους βράχους τριγύρω.

Κατασκευές των προγόνων μας, για να δαμάσουν το νερό και να το χρησιμοποιήσουν για τις ανάγκες τους: φράγματα, γεφύρια, καταπότες....

Στους καταρράχτες

Αυτά από μόνα τους αρκούν για να πει κανείς «Τι ωραία που περνάμε!» και καθώς φτάνουμε στο τέλος, κοντά στον επαρχιακό δρόμο που συνδέει Ορεινό με Σχινοκάψαλα, κανένας από τους συν-ορειβάτες μου, δεν δυσανασχετεί, όταν λέω για πλάκα «Τελειώσαμε, παιδιά, καιρός είναι να γυρίσουμε!». Κι όμως στο πιο όμορφο κομμάτι, τους μεγάλους καταρράκτες στη θέση Περιστεριώνας, δεν έχουμε πάει ακόμα! Κι όταν γίνεται κι αυτό, διασκεδάζουμε με τις εκδηλώσεις θαυμασμού όσων έρχονται για πρώτη φορά και τους περιμένουμε υπομονετικά να ποζάρουν μπροστά στον όγκο του νερού, που πέφτει με δύναμη κι είναι απορίας άξιον πώς αντέχουν τα βασανισμένα απ’ τον αέρα και την ξηρασία βουνά μας να ξερνούν ακόμα από μέσα τους τόσο νερό κι ως πότε θα το κάνουν έτσι που συμπεριφερόμαστε στη φύση!

Ο περίφημος καταρράκτης στη θέση Περιστεριώνας κοντά στο Ορεινό, αν και λιγότερο από άλλες χρονιές, το νερό του κυλάει ακόμα με δύναμη. ΚΑΤΩ: Εικόνες από την επιστροφή με την ωραία θέα στα νότια παράλια.

Έπειτα η ομάδα θα πάρει τον δρόμο της επιστροφής αρχικά ακολουθώντας την άσφαλτο κι στη συνέχεια από χωματόδρομους παράλληλα με το φαράγγι, ώσπου φτάνουμε στην αφετηρία μας έχοντας περπατήσει συνολικά γύρω στα 13 χλμ με  υψομετρική διαφορά 470 μέτρα. Ευχαριστούμε πολύ την αρχηγό μας, Σοφία Σιδηροπούλου καθώς και όλη την πολυπληθή ομάδα, που μας τίμησε με την παρουσία της. 

Ευχαριστούμε την αρχηγό, Σοφία Σιδηροπούλου!!!

ΑΡΧΗΓΟΣ: Σοφία Σιδηροπούλου

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:  Μ. Μετζογιαννάκη, Γιάννης Ψαλλιδάκης, Κωνσταντίνα Κυριαζή

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ: Μ. Μετζογιαννάκη 

ΒΙΝΤΕΟ: --------------------

ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ: Σοφία Σιδηροπούλου