Την Κυριακή 12 Ιουλίου 2020, ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου διοργάνωσε μια ενδιαφέρουσα πεζοπορία, σε διαδρομή που πρώτη φορά ακολουθεί η ομάδα.
Ξεκινήσαμε από Μέσα Ποτάμους και από παλιό μονοπάτι ακολουθώντας την κοίτη του ποταμού κάναμε στάση στο όμορφο χωριό του Αδριανού και τερματίσαμε στο Δράσι.
Μεταφερθήκαμε με λεωφορείο στην περιοχή, καθώς η πεζοπορία μας δεν είναι κυκλική. Στις 9:00 φτάσαμε στους Μέσα Ποτάμους, το γραφικό λασιθιώτικο χωριό που βρίσκεται σε υψόμετρο 850μ. μέσα σε κοιλάδα, φωλιασμένο στις πλαγιές της Σελένας.
Ξεκινήσαμε από Μέσα Ποτάμους και από παλιό μονοπάτι ακολουθώντας την κοίτη του ποταμού κάναμε στάση στο όμορφο χωριό του Αδριανού και τερματίσαμε στο Δράσι.
Μεταφερθήκαμε με λεωφορείο στην περιοχή, καθώς η πεζοπορία μας δεν είναι κυκλική. Στις 9:00 φτάσαμε στους Μέσα Ποτάμους, το γραφικό λασιθιώτικο χωριό που βρίσκεται σε υψόμετρο 850μ. μέσα σε κοιλάδα, φωλιασμένο στις πλαγιές της Σελένας.
Ο οικισμός των Μέσα Ποτάμων
βρίσκεται χτισμένος εκατέρωθεν του επαρχιακού δρόμου Νεάπολης- Τζερμιάδω. Όπως
και τα υπόλοιπα χωριά της επαρχίας παρουσίασε μεγάλη πληθυσμιακή εξέλιξη στις
δεκαετίες του ’50 και ’60, σήμερα όμως κατοικείται από λίγες μόνο δεκάδες
μόνιμους κατοίκους. Στην περιοχή υπάρχουν πολλές πηγές, οπότε τη διασχίζουν πολλά ποτάμια και έτσι δόθηκε και το
όνομα στον οικισμό. Λόγω του υψομέτρου και της ποσότητας των υδάτων, ευδοκιμούν στην περιοχή καρυδιές, πλάτανοι, συκιές, μηλιές,
χαρουπιές και άφθονοι πρίνοι. Το κλίμα της περιοχής κατά τη διάρκεια των χειμερινών
μηνών είναι πολύ ψυχρό με χιόνια. Ο οικισμός βίωσε την περίοδο της
τουρκοκρατίας και το κράτος των Ενετών. Τα σημάδια είναι εμφανή ακόμη και
σήμερα σε κτίρια, όπως στην εκκλησία στο βορινό τμήμα του χωριού, όπου παρατηρούνται
στη βάση εξοχές εξωτερικά με κλίση 30-45 μοίρες, που λειτουργούν σαν πέδιλα. Σήμερα
στον οικισμό λειτουργούν οικογενειακές, παραδοσιακές ταβέρνες και παραμένει αγαπημένη
‘στάση’ για μια ανάσα δροσιάς για όσους ανηφορίζουν προς το οροπέδιο του Λασιθίου.
Κατεβήκαμε μέσα στο φαράγγι, ακολουθώντας παλιό μονοπάτι που ξεδιπλώνεται στριφογυριστά ακολουθώντας τα ζικ-ζακ του φαραγγιού. Ευτυχώς σε πολλά σημεία οι κατσίκες έχουν εξαφανίσει την βλάστηση και έτσι μπορέσαμε να βαδίσουμε χωρίς πολλές παρακάμψεις, μειώνοντας την διάρκεια της πεζοπορίας κατά μια ολόκληρη ώρα.
Φτάσαμε στην τοποθεσία που βρίσκονταν ο παλιός οικισμός των Ποτάμων, πριν μεταφερθεί στην σημερινή του θέση. Σώζεται ακόμη μια παλιά, πετρόκτιστη εκκλησία, γύρω από την οποία είχε απλωθεί ο αρχικός οικισμός.
Βαδίζοντας πάντα μέσα στο φαράγγι, ακολουθούμε την κοίτη του ποταμού, με εμφανή τα σημάδια του τρεχούμενου νερού στις λειασμένες, στρογγυλές πέτρες και στα δέντρα που οι ρίζες τους έχουν αποκαλυφθεί καθώς το ορμητικό νερό έχει παρασύρει όλο το χώμα.
Περάσαμε κάτω από τον οικισμό Ρουσσακιανά και μετά από 4 περίπου ώρες φτάσαμε στον οικισμό του Αδριανού.
 |
| ΑΔΡΙΑΝΟΣ |
Ο Ανδριανός κατά το παρελθόν ονομαζόταν Αρκουδάς (λόγω ομώνυμου κοντινού μινωικού οικισμού), όμως το 1932 με προεδρικό διάταγμα μετονομάστηκε, επειδή το αρχικό του όνομα δεν ήταν εύηχο. Σήμερα ο οικισμός έχει μόνο 5 ηλικιωμένους κατοίκους, τα περισσότερα σπίτια είναι ερειπωμένα και το μοναδικό καφενείο είναι πια κλειστό. Τα μισογκρεμισμένα σπίτια ακόμη εντυπωσιάζουν με την αρχιτεκτονική τους, τις καμάρες, τα πατητήρια και τους φούρνους τους, που φέρνουν στο νου εικόνες περασμένης ευημερίας... Η φυσική ομορφιά του τόπου είναι μοναδική, καθώς εκτός από τους εντυπωσιακούς βραχώδεις σχηματισμούς, σε κοντινή απόσταση βρίσκονται τα σπήλαια των Μαρήδων και του Ατζιγκανόσπηλιου και φυσικά το ομώνυμο φαράγγι. Το φαράγγι του Αδριανού ξεκινά από το χωριό και αποτελεί τμήμα του μεγάλου ποταμού Σκουληκάρη ή Ξεροπόταμου, ο οποίος συγκεντρώνει τα νερά από την κοιλάδα των Ποτάμων κι εκβάλει μετά από πολλά χιλιόμετρα δίπλα στο στάδιο της πόλης του Αγίου Νικολάου. Ξεχωρίζει για τα επιβλητικά, ψηλά του πρανή και τους τεράστιους ογκόλιθους, που η ροή του νερού έχει λειάνει.
Στον Αδριανό μας καλοδέχτηκε ο πρόεδρος κ. Μανώλης Χαλκιαδάκης και μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου 'ΑΟΡΗΤΕΣ' του Δ.Δ Ζενίων. Μας πρόσφεραν απλόχερα σουβλάκια και άλλα νόστιμα κεράσματα, με συνοδεία μουσικής. Πέντε νεαροί μουσικοί με μελωδίες λύρας, λαούτου, μαντολίνου και βιολιού φρόντισαν να γίνει η παραμονή μας στο χωριό τους αξέχαστη εμπειρία. Ο χορός και το τραγούδι ακολούθησαν αυθόρμητα και σύντομα γίναμε μια μεγάλη παρέα, απολαμβάνοντας τα φιλόξενα κεράσματα και τις αρμονικές μελωδίες, στη δροσιά κάτω από τα φουντωτά δέντρα.
Αφήσαμε πίσω μας τα 'λασιθιώτικα Μετέωρα', το χωριό με τα πανύψηλα, εντυπωσιακά βράχια και τους γενναιόδωρους ανθρώπους και συνεχίσαμε προς το χωριό Δράσι. Μετά από 45λεπτη πορεία φτάσαμε στο σημείο που μας περίμενε το λεωφορείο για επιβίβαση, παίρνοντας μαζί μας όμορφες εικόνες της ορεινής μας φύσης με τους φιλόξενους κατοίκους.
ΑΡΧΗΓΟΣ: Λεωνίδας Κλώντζας
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων
ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Πάγκαλος, Λεωνίδας Κλώντζας
ΧΑΡΤΗΣ: Λεωνίδας Κλώντζας
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Ελένη Λάμπρου
Powered by Wikiloc
