ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Sunday, 10 December 2023

ΟΡΟΠΕΔΙΟ ΝΗΣΙΜΟΥ – ΑΖΙΛΑΚΟΔΑΣΟΣ – ΒΡΑΧΑΣΙ

Για μια ακόμα φορά την Κυριακή 10 Δεκεμβρίου 2023 συναγωνίστηκε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου με τον καιρό και τα ..χιλιόμετρα και βγήκε νικητής, καθώς από τον Νήσιμο –κοντά στο Τζερμιάδο- κατεβήκαμε ως το Βραχάσι σε μια πολύ όμορφη με εναλλαγή τοπίων και πολύ ταιριαστή με την εποχή διαδρομή, με το χαμηλό βαρομετρικό να μας παίρνει στο κατόπιν. Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή:

Ομαδική μας με θέα το πρωινό χωμένο στην ομίχλη οροπέδιο Λασιθίου και κάπως έτσι γιορτάζουμε την ημέρα του βουνού!

Βίντεο της πορείας από τον Γιάννη Πάγκαλα:

Ξεκινάμε λοιπόν με mini bus –μεγάλο λεωφορείο δεν περνάει ως τον Νήσιμο- από τον Άγιο Νικόλαο στις 7.30 το πρωί, για να φτάσουμε μετά από μια ώρα περίπου στο Σελί Αμπέλου, είσοδο του οροπεδίου Λασιθίου και να θαυμάσουμε όλον τον εύφορο κάμπο τυλιγμένο στην πρωινή ομίχλη. Μπορείς να μην σταματήσεις για μια φωτογραφία; Το φαινόμενο είναι συνηθισμένο, λέει, εδώ, αλλά ασυνήθιστο για μας. Εξίσου ασυνήθιστη η ψύχρα των λίγων βαθμών πάνω απ’ το μηδέν, που μας κάνει να τρέξουμε πάλι γρήγορα μέσα.

Οροπέδιο Λασιθίου χωμένο στην πρωινή ομίχλη!

Εννιά η ώρα όμως -τέρμα τ’ αστεία- το λεωφορείο μας αφήνει στην άκρη του μικρού οροπεδίου του Ονήσιμου ή Νήσιμου (οφείλει το όνομά του στον μαθητή του Αγίου Παύλου, διαβάζω στην ιστοσελίδα Cretan beaches), που βρίσκεται κοντά στο Τζερμιάδο κι είναι ακατοίκητο. Πρώτη μας εικόνα ένα κοπάδι πρόβατα στον περιφραγμένο χώρο τους. Το μέρος είναι γυμνό, αποψιλωμένο από τη βοσκή, ενδεχομένως, αλλά μαθαίνουμε ότι εδώ γίνεται και καλλιέργεια σιτηρών.

Ένα κοπάδι πρόβατα μας καλωσορίζει στο οροπέδιο Νήσιμου

Κάπου από δω περνάει και το Ε4

Οροπέδιο Νήσιμου

Μικρό δασάκι στις παρυφές του οροπεδίου με τα φθινοπωρινά του χρώματα

Δεν περνά πολλή ώρα κι αρχίζουμε ανηφορική πορεία στις ΝΔ πετρώδεις πλευρές της Σελένας, ό,τι πρέπει, για να νικήσουμε το κρύο. Από την κορυφή της πλαγιάς αποχαιρετάμε το οροπέδιο Λασιθίου βουτηγμένο ακόμα στην ομίχλη και στη συνέχεια κατηφορίζουμε προς την ΒΔ πλευρά, όπου μας ανοίγεται καταπληκτική θέα στο φράγμα του Αποσελέμη –τραγικά στεγνό- και τα γύρω χωριά Γωνιά, Αβδού, Μοχός.

Οροπέδιο Νήσιμου από τις πλαγιές της Σελένας

Στο βάθος το οροπέδιο Λασιθίου ακόμα κάτω απ' το πέπλο της ομίχλης

Συχνά συναντάμε νεογέννητα κατσικάκια, που βελάζουν τρομαγμένα. Ευτυχώς του συγκεκριμένου η μαμά ήταν κάπου εκεί κοντά!

Ανηφορίζοντας στις πλαγιές της Σελένας

Και κατηφορίζοντας στη συνέχεια προς ΒΑ

Ανοίγει η θέα προς φράγμα Αποσελέμη και τα γύρω χωριά, καθώς και στις βόρειες ακτές της Κρήτης

Εδώ θα ‘προσγειωθούμε’ σε μονοπάτι, το οποίο και θα ακολουθήσουμε προς τα ΒΑ. Ίσως το πιο ωραίο κομμάτι της διαδρομής να είναι αυτό ως το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Βραχασιώτη: καταπράσινο δάσος με πρίνα και αζίλακες (είδος ανάμεσα σε λιοπρίνι και πρίνο), στο οποίο δίνουν πινελιές κίτρινου και κόκκινου οι κρητικοί φυλλοβόλοι ασφένδαμοι, που φύονται εδώ κι εκεί. Την εικόνα παραμυθιού ενισχύει η αφούρα, που κάθεται στις κορφές των βουνών γύρω ανάγυρα. Και μόνο η θέα στις βόρειες ακτές της Κρήτης, από Χερσόνησο ως Μάλλια μας επαναφέρει στο σήμερα.

Συναντώντας τον πρώτο αζίλακα

Δίπλα δίπλα βλέπουμε αζίλακα και πρίνο, ανήκουν στην ίδια οικογένεια, έχουν όμως και κάποιες λεπτές διαφορές

Φύλλο -όχι πριονωτό- και βελανίδι του αζίλακα

Τις χρωματιστές πινελιές τις δίνουν ωστόσο οι κρητικοί ασφένδαμοι, καθώς ρίχνουν τα φύλλα

Ασφένδαμος, χαρακτηριστικά τα τρίφυλλα φύλλα του

Πλησιάζοντας την πεδιάδα της Νεάπολης

Κάπως έτσι βλέπουμε μπροστά μας χαμηλά το αναπαλαιωμένο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου. Εδώ θα κάνουμε μια ανάπαυλα, καθώς μας περιμένει ο ιερέας Γεώργιος Κυριακάκης με ομάδα πιστών απ’ το Βραχάσι, που φροντίζουν το μέρος και νοιάζονται για την ανάδειξή του. Μας προσφέρουν πλούσιο κέρασμα, ρακή και καφέ στο φιλόξενο αρχονταρίκι της Μονής, μας ανοίγουν να δούμε το πραγματικά εντυπωσιακό εσωτερικό του ναού, τόσο για το τέμπλο του, όσο και για τις τοιχογραφίες κι ο παπα-Γιώργης μας λέει όλη την ιστορία του δίκλιτου ναού, της ύστερης βυζαντινής εποχής, που έχει να παρουσιάσει πλούσια αντιστασιακή δράση κατά τη διάρκεια της Ενετοκρατίας και της Τουρκοκρατίας. Ας είναι καλά οι άνθρωποι, τους ευχαριστούμε για την φιλοξενία τους και για το μεράκι που έχουν στον τόπο τους.

Πλησιάζοντας τον Βραχασιώτη

Να τος που φάνηκε!

Είσοδος στη Μονή

Ο παπα-Γιώργης μάς αφηγείται την ιστορία της Μονής

Το ανάγλυφο που απεικονίζει τον Άη Γιώργη να 'σκοτώνει' τον λέοντα της Βενετίας

Δίκλιτος ναός, αφιερωμένος στους δύο καβαλάρηδες αγίους, τον Άγιο Γεώργιο και τον Άγιο Δημήτριο

Λεπτομέρεια του τέμπλου

Η ομάδα δέχεται με χαρά το κέρασμα των Βραχασιωτών

Λεπτομέρειες της παλιάς τοιχογραφίας

βίντεο με την αφήγηση της ιστορίας της Μονής από τον παπα-Γιώργη Κυριακάκη:

https://www.facebook.com/photopagalos/videos/911829727178449?idorvanity=588468201282923

Και κάπως έτσι ξεκινάμε να καλύψουμε από τον αγροτικό δρόμο τα τελευταία χιλιόμετρα που μας χωρίζουν από το Βραχάσι. Μικρή έκπληξη, το χωμένο μες στα πρίνα πετρόκτιστο εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, που μας έδειξε ο Χάρης λίγο παρακάτω. Αξίζει μια σύντομη στάση. Περπατάμε έπειτα σε γρήγορο ρυθμό, καθώς ο καιρός έχει κατεβάσει πολύ κι έρχεται κρύος αέρας -δυναμώματα βροχής, που λένε στα χωριά μας. Πραγματικά –τυχεροί για μια ακόμα Κυριακή- η βροχή ξεσπά λίγο πριν φτάσουμε στο στολισμένο χριστουγεννιάτικα χωριό και βρούμε καταφύγιο στο ζεστό καφενείο του.

Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος κρυμμένος μέσα στο πρινόδασος

Τερματίζοντας στο Βραχάσι ταυτόχρονα με τη βροχή

Πολύ όμορφο χωριό, που χρειάζεται λίγο παραπάνω χρόνο! Την επόμενη φορά

Μια πεζοπορία ήταν αυτή που τα είχε όλα: περπάτημα σε πολλά διαφορετικά τερέν, με τις ανηφόρες και τις κατηφόρες του, με πολύ όμορφα φθινοπωρινά τοπία και μέρη θρησκευτικού κι ιστορικού ενδιαφέροντος. Ευχαριστούμε πάρα πολύ τον Νεαπολίτη νεαρό αρχηγό μας, Αλέξανδρο Φραγκιαδάκη και τον φίλο του, τον Μιχάλη, που ξέρουν αυτή τη διαδρομή πολύ καλά, καθώς ‘εδώ έρχονταν από παιδιά με τα πόδια, τα ποδήλατα ή τα μηχανάκια αργότερα’, ‘με ήλιο ή με χιόνι’ για την άψογη καθοδήγησή τους. Περπατήσαμε γύρω στα 19 χιλιόμετρα και κάναμε λίγο χώρο …στα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες, που μας περιμένουν στις γιορτές!