ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ: ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΣΤΟ ΦΑΡΑΓΓΙ ΤΟΥ ΡΙΧΤΗ

Sunday, 12 May 2019

ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΣΤΟ ΦΑΡΑΓΓΙ ΤΟΥ ΡΙΧΤΗ

Την Κυριακή 12 Μαΐου ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου συμμετείχε στην πανελλήνια επετειακή δράση «Πράσινες Πολιτιστικές Διαδρομές», που διοργανώνει από το 2012 το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Στα πλαίσια της δράσης η Εφορεία Αρχαιοτήτων Λασιθίου διοργάνωσε, σε συνεργασία με τοπικούς φορείς, περιήγηση στην ιστορική και ιδιαίτερου φυσικού κάλλους περιοχή των Έξω Μουλιανών Σητείας. Αρχικά παρακολουθήσαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα ξενάγηση στη βυζαντινής τεχνοτροπίας και με παλιές τοιχογραφίες, εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, που χρονολογείται από τον 15ο αιώνα.

Ακολούθησε σύντομη ενημέρωση για την ιστορία του οικισμού κατά τη βυζαντινή, βενετική και οθωμανική περίοδο. Στη συνέχεια απολαύσαμε περιήγηση στο εκπληκτικής φυσικής ομορφιάς φαράγγι του Ρίχτη που βρίσκεται εντός των ορίων του Γεωπάρκου Σητείας, βορειοανατολικά από τα Έξω Μουλιανά. Το φαράγγι πήρε το όνομα του από τον εντυπωσιακό καταρράκτη, καθώς ‘ρίχτης’ στο Κρητικό ιδίωμα σημαίνει ‘καταρράκτης’. Το συνολικό του μήκος είναι περίπου 3 χλμ και η υψομετρική διαφορά εισόδου-εξόδου είναι περίπου 350 μέτρα.

Το τοξωτό γεφύρι, η πυκνή βλάστηση, το ποταμάκι που διασχίζει το φαράγγι σχηματίζοντας μικρές λιμνούλες, οι πέτρινοι νερόμυλοι, κυρίως όμως ο εντυπωσιακός καταρράκτης κάνουν το φαράγγι του Ρίχτη ένα από τα πιο όμορφα φαράγγια της Κρήτης.

Η διαδρομή μας ξεκίνησε από πέτρινο τοξωτό γεφύρι του Λαχανά, όπου κατά την ανταλλαγή τον πληθυσμών Ελλάδας-Τουρκίας λέγεται ότι οι χριστιανοί σκότωσαν τους Τούρκους της περιοχής, οι οποίοι προσπαθούσαν να διαφύγουν. Σήμερα το γεφύρι στέκεται αλλόκοτα αγέρωχο και ανεξήγητο, καθώς το ποτάμι που κυλούσε κάποτε από κάτω του έχει σήμερα εξαφανιστεί...

Περάσαμε κάτω από το γεφύρι, που τα αναρριχητικά φυτά προσπαθούν να το καλύψουν και συνεχίσαμε σε ένα κατάφυτο τοπίο βαδίζοντας δίπλα και μέσα στο ποτάμι. Η ροή του ποταμού στην κοίτη του φαραγγιού, μετά τον φετινό βροχερό χειμώνα, είναι ιδιαιτέρα ορμητική και συχνά αναγκαζόμαστε να τσαλαβουτούμε μέσα στο νερό ή σε λασπόνερα.

Τα πλατάνια, οι πικροδάφνες, οι φασκομηλιές, οι κισσοί που τυλίγονται στους κορμούς, οι κληματσίδες που κρέμονται από πανύψηλα δέντρα, ταιριάζουν με εικόνες τροπικής ζούγκλας. Μια ‘Κρητική ζούγκλα’ που παραμένει καταπράσινη όλο το καλοκαίρι, καθώς η ροή του νερού διατηρείται ακόμη και τους καλοκαιρινούς μήνες, παρά το ξηροθερμικό κλίμα της περιοχής.

Σε μικρή απόσταση από την είσοδο συναντούμε τους πετρόκτιστους νερόμυλους, μοναδικό αποτύπωμα του παρελθόντος. Παρά την εγκατάλειψη και τη μάχη με τα αναρριχητικά φυτά, διατηρούν ακόμη την μεγαλοπρέπεια αλλοτινών καιρών με τα περίτεχνα παράθυρα τους από πελεκημένη πέτρα και το υπερυψωμένο αυλάκι που οδηγούσε το νερό στη φτερωτή.

Συνεχίζουμε με τον χαλαρωτικό ήχο του νερού να κάνει της εικόνες της πολύχρωμης ανθισμένης φύσης ακόμη πιο όμορφες. Κατεβαίνουμε την ξύλινη στριφογυριστή σκάλα που διευκολύνει την πρόσβαση στον καταρράκτη και αντικρίζουμε τον επιβλητικό καταρράκτη που ρίχνει με ορμή το νερό από ύψος περισσότερο από 20 μέτρα μέσα σε μια καταπράσινη λιμνούλα. Μαγευτικό τοπίο, ιδανικό σημείο για χαλάρωση κάτω από καταπράσινα πλατάνια και δροσιστικά παιχνίδια με το νερό. Φέτος, μετά τις έντονες βροχοπτώσεις, ο καταρράκτης είναι ξεχωριστά εντυπωσιακός με τον μεγάλο υδάτινο όγκο που ξεχύνεται με ορμή πάνω στα σμιλευμένα από το νερό βράχια.

Όμορφος επίλογος η έξοδος μας στην όμορφη βοτσαλωτή παραλία του Ρίχτη, όπου υπάρχει μικρό δασύλλιο με αλμυρίκια, πέτρινα καθίσματα, τραπέζια, αλλά και μια πέτρινη βρύση με πόσιμο νερό. Δεχτήκαμε το φιλόξενο κέρασμα που ετοίμασε ο τοπικός πολιτιστικός σύλλογος και η τοπική κοινότητα και επιστρέψαμε στην αφετηρία με τα αυτοκίνητα που μας διέθεσε η Εφορεία Αρχαιοτήτων Λασιθίου.