Την Κυριακή 29 Σεπτέμβρη 2019 η ομάδα του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου επισκέφθηκε δύο μοναδικές περιοχές του τόπου μας, με 'βαριά' ιστορία: τον λόφο Αναύλοχο στο Βραχάσι και το ιστορικό σπήλαιο Μιλάτου.
Αν και γεωγραφικά βρίσκονται πολύ κοντά, χρονολογικά η ιστορική τους διαδρομή απέχει πολλούς αιώνες.
Αφετηρία της διαδρομής μας το Βραχάσι, από το κέντρο του οικισμού όπου βρίσκεται η παλιά βρύση. Ακολουθήσαμε τον δρόμο που περνά δυτικά από το παλιό σχολείο και ακολουθώντας Β.Δ πορεία βαδίσαμε στο χαλικοστρωμένο μονοπάτι που ανηφορίζει προς το βουνό.
Μετά από ανάβαση μισής ώρας φτάσαμε στον αρχαιολογικό χώρο. Φτερουγίσματα γυπαετών μας καλωσόριζαν στις βραχόζωστη στρατηγική θέση της αρχαίας πόλης του Αναύλοχου. Ο αρχηγός μας εξιστόρησε επιμελώς την ιστορία της αρχαίας πόλης και αφού ξεκουραστήκαμε περιπλανηθήκαμε στο ανασκαφικό πεδίο, μία περιοχή με πλήθος ενδείξεων για διαχρονική και εκτεταμένη κατοίκηση. Η σκαπάνη των αρχαιολόγων έχει φέρει στο φως τον αρχαίο οικισμό και παρότι τα ευρήματα είναι καλυμμένα για να προστατευτούν από τις καιρικές συνθήκες, τα ίχνη της θεμελίωσης και η διάταξη του χώρου είναι ευδιάκριτη και εντυπωσιακή.
Μετά από ανάβαση μισής ώρας φτάσαμε στον αρχαιολογικό χώρο. Φτερουγίσματα γυπαετών μας καλωσόριζαν στις βραχόζωστη στρατηγική θέση της αρχαίας πόλης του Αναύλοχου. Ο αρχηγός μας εξιστόρησε επιμελώς την ιστορία της αρχαίας πόλης και αφού ξεκουραστήκαμε περιπλανηθήκαμε στο ανασκαφικό πεδίο, μία περιοχή με πλήθος ενδείξεων για διαχρονική και εκτεταμένη κατοίκηση. Η σκαπάνη των αρχαιολόγων έχει φέρει στο φως τον αρχαίο οικισμό και παρότι τα ευρήματα είναι καλυμμένα για να προστατευτούν από τις καιρικές συνθήκες, τα ίχνη της θεμελίωσης και η διάταξη του χώρου είναι ευδιάκριτη και εντυπωσιακή.
ΑΝΑΥΛΟΧΟΣ
Ο λόφος Αναύλοχος είναι μια ορεινή και βραχώδης τοποθεσία που δεσπόζει στα Β.Δ της σκάφης του Μεραμπέλλου. Ορθώνεται επιβλητικός, ξερός και άγονος πάνω από το Βραχάσι, την Λατσίδα, την Μίλατο και το Σίσι. Σε αυτό το αφιλόξενο μέρος έχουν εντοπιστεί ίχνη μεταμινωικού οικισμού (9-6ος αιώνας π.Χ.) με δεξαμενές, τείχη, τάφους και ιερό. Ανήκει κι αυτός στους δεκάδες οικισμούς, που μετά την καταστροφή του Μινωικού Πολιτισμού, κτίστηκαν στις πιο αφιλόξενες κορυφές των Κρητικών βουνών για να προστατευθούν οι κάτοικοι από άγνωστους μέχρι και σήμερα κινδύνους.
Στην περιοχή έχουν αποκαλυφθεί σημαντικά ευρήματα, σε ανασκαφές που πραγματοποιεί η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή, με επικεφαλής την Florence Gaignerot-Driessen.
Στη δυτική πλευρά της κορυφής του όρους, η ανασκαφική ομάδα εντόπισε κατά την περίοδο 2015-2016, δύο περιοχές όπου βρέθηκε μεγάλος αριθμός αναθηματικού υλικού. Στην πρώτη περιοχή, βρέθηκαν 350 ειδώλια, αγαλματίδια και πλακίδια που αναπαριστούν γυναικείες μορφές και χρονολογούνται τα περισσότερα στην Αρχαϊκή και Κλασική περίοδο. Στη δεύτερη περιοχή, βρέθηκαν ειδώλια της Ύστερης Μινωικής περιόδου. Στην περιοχή του νεκροταφείου, που εκτείνεται στους πρόποδες του όρους, αναγνωρίστηκαν αρκετές ομάδες τάφων. Η ανασκαφή έφερε στην επιφάνεια κυκλικά ταφικά αρχιτεκτονήματα με επίπεδα, στην κορυφή των οποίων βρέθηκαν μεγάλα αγγεία της Ύστερης Γεωμετρικής περιόδου. Τέλος, στην πλαγιά του βουνού, στη θέση με το όνομα «Κακό Πλάι» βρέθηκε αρχαιολογικό υλικό που χρονολογείται από την Πρωτογεωμετρική μέχρι και την Αρχαϊκή περίοδο.
ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΒΙΝΤΕΟ: ΕΔΩ
Θαυμάσαμε την υπέροχη, πανοραμική θέα της βόρειας πλευράς και την απεραντοσύνη του Κρητικού πελάγους. Η ατμόσφαιρα ήταν τόσο καθαρή, που διακρίναμε πεντακάθαρα το ξερονήσι Γέρακα-Αυγό, να αρμενίζει σαν καράβι στο πέλαγος. Χαμηλά διακρίνουμε το Σίσι και την Μίλατο και ακόμα μακρύτερα τον κόλπο των Μαλίων και την Χερσόνησο. Μια θέση στρατηγικής σημασίας για τους κατοίκους αυτής της πόλης, που αθέατοι έλεγχαν τα πάντα γύρω τους.
Επιστρέψαμε από το ίδιο μονοπάτι στο Βραχάσι, όπου κάναμε στάση σε παραδοσιακό καφενείο για ρακή και ρακομεζέδες. Με ανανεωμένη διάθεση επιβιβαστήκαμε στα αυτοκίνητα μας με προορισμό το σπήλαιο της Μιλάτου, που βρίσκεται σε απότομη χαράδρα, Ν.Α από το χωριό. Κρυμμένο μέσα σε μια άγρια, αφιλόξενη χαράδρα, καταγράφει τη δική του μαρτυρική ιστορία που διαδραματίστηκε τον Φεβρουάριο του 1823.
 |
| ΠΑΡΑΛΙΑ ΜΙΛΑΤΟΥ |
ΜΙΛΑΤΟΣ - ΣΠΗΛΑΙΟ ΜΙΛΑΤΟΥ
Το παραδοσιακό χωριό της Μιλάτου, βρίσκεται στο δυτικό άκρο του ορεινού Άνω Μιραμπέλου, σε μια εύφορη πεδιάδα με λιόδεντρα. Τις τελευταίες δεκαετίες, έχει δημιουργηθεί ένα χιλιόμετρο βόρεια του χωριού και ο οικισμός της Παραλίας Μιλάτου. Ο παραθαλάσσιος οικισμός, που αναπτύσσεται τουριστικά, συνδυάζει βουνό και θάλασσα και φιλοξενεί εξοχικά σπίτια, τουριστικά καταλύματα και γραφικές ψαροταβέρνες.
Η ιστορική διαδρομή του χωριού φτάνει πολλούς αιώνες πίσω, καθώς ο Όμηρος την αναφέρει ανάμεσα στις επτά πόλεις που έστειλαν στρατεύματα στην Τροία. Η αρχαία πόλη φαίνεται ότι βρισκόταν στο σημερινό λόφο Κάστελο. Άκμασε από τους κλασικού μέχρι τους ελληνιστικούς χρόνους και υπήρξε μητρόπολη της ιωνικής Μιλήτου. Καταστράφηκε περίπου το 200π.Χ.
Σήμερα η περιοχή είναι περισσότερο γνωστή για τα τραγικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο σπήλαιο της Μιλάτου ή Ραπά, που βρίσκεται πάνω από μια απότομη χαράδρα σε υψόμετρο 155μ.
Τον Φεβρουάριο του 1823, ο Χασάν Πασάς επέδραμε στην περιοχή του Μιραμπέλλου και οι κάτοικοι θέλοντας να αποφύγουν την καταστροφική του μανία, κατέφυγαν σε σπηλιές.
Όταν ο Πασάς πληροφορήθηκε ότι ο άμαχος πληθυσμός της περιοχής κατέφυγε στο σπήλαιο της Μιλάτου, έστειλε μεγάλη δύναμη ανδρών για να το καταλάβουν. Όμως οι 150 υπερασπιστές του πολέμησαν γενναία, κρατώντας μακριά το στρατό του Πασά, που υπέστη μεγάλες ζημιές. Η πολιορκία ξεκίνησε στις 3 Φεβρουαρίου. Στις 15 Φεβρουαρίου, οι Τούρκοι έβαλαν φωτιά στην είσοδο, με αποτέλεσμα το σπήλαιο να γεμίσει με καπνούς. Οι πολιορκημένοι αναγκάστηκαν να βγουν έξω και σφαγιάστηκαν από τον εχθρό. Αν και ο αριθμός των ανθρώπων που κατέφυγαν στο σπήλαιο, δεν είναι ιστορικά εξακριβωμένος, υπολογίζεται ότι ήταν περισσότεροι από 1000, κυρίως γυναικόπαιδα.
Σε ανάμνηση της σφαγής τοποθετήθηκε εγχάρακτη επιγραφή στην είσοδο του σπηλαίου. Στο εσωτερικό του χτίστηκε εκκλησάκι αφιερωμένο στο Απόστολο Θωμά και οστεοφυλάκιο.
Εκτός από την ιστορική του σημασία, το σπήλαιο έχει και σπηλαιολογικό ενδιαφέρον. ΄Εχει μήκος 75μ και αποτελείται από πολλές μικρές αίθουσες σε διαφορετικά επίπεδα. Μετά την εκκλησία το δάπεδο κατηφορίζει και στο τέλος γίνεται οριζόντιο. Σε όλες τις περιοχές του σπηλαίου υπάρχουν άφθονες σταλαγμιτικές κολώνες, μικρές και μεγάλες, που το χωρίζουν σε πολλούς θαλάμους.
Αφήσαμε τα αυτοκίνητα μας κοντά στην πέτρινη επιγραφή, που ενημερώνει τον επισκέπτη για την ιστορικότητα του χώρου και ακολουθήσαμε το πλακοστρωμένο μονοπάτι.
Η θέα, σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής, μαγευτική με το καταγάλανο πέλαγος να αστράφτει κάτω από τον φθινοπωρινό ήλιο και τους δυο γειτονικούς οικισμούς να ξεχωρίζουν κάτασπροι, στον κατάφυτο κάμπο με τις ελιές.
Μετά από σύντομη πορεία φτάσαμε μπροστά στο σπήλαιο.
Σκυφτοί και με τους φακούς στο χέρι προχωρήσαμε προσεκτικά μέχρι το κάτασπρο ξωκλήσι που έχει κτιστεί στο εσωτερικό της σπηλιάς. Οι πιο τολμηροί προχώρησαν βαθύτερα, θαυμάζοντας τον πλούσιο σπηλαιοδιάκοσμο και ελπίζοντας να μην ενοχλήσουν τους μόνιμους κατοίκους της σπηλιάς, τις πολυάριθμες νυκτερίδες. Με έκπληξη παρατηρήσαμε την μαυρισμένη από καπνούς οροφή της σπηλιάς, που μαρτυρεί το βασανιστικό τέλος των αμάχων, που μάταια κατέφυγαν στα σκοτεινά της βάθη για να γλυτώσουν από βίαιο θάνατο.
Ανταλλάξαμε πληροφορίες για τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν πριν δυο αιώνες και νιώσαμε πιο έντονη την ομορφιά της ορεινής φύσης και τη ζεστασιά του ήλιου, μόλις βγήκαμε έξω στο φως.
Καταλήξαμε στην Παραλία Μιλάτου για καφέ, μπάνιο και παραδοσιακές νοστιμιές στις παραθαλάσσιες ταβέρνες.
ΑΡΧΗΓΟΣ: Μαμάκης ΓιώργοςΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Πάγκαλος Γιάννης, Δρόσσος Βασίλης
ΒΙΝΤΕΟ: Πάγκαλος Γιάννης, Δρόσσος Βασίλης
ΧΑΡΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ: Πάγκαλος Γιάννης
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Δρόσσος Βασίλης, Λάμπρου Ελένη
Υποστηρίζεται από το Wikiloc
No comments:
Post a Comment